29 Aralık 2009

Asgari Ücret Belirlendi

Asgari ücret, 1 Ocak 2010’dan itibaren, 16 yaşından büyükler için brüt 729, net 577.01 lira, 16 yaşını doldurmamış işçiler için ise brüt 621, net 499.62 lira olarak belirlendi. Milliyet
Gazetelerin internet kopyalarına ve televizyonların haber bültenlerine yansıyan bir haber; "Asgari Ücret Belirlendi..."

Birçok yerde bu konuda bir sürü yorum yapılıyor, yazılar yazılıyor, hesaplar rakamlar...

Çıkan sonuçlara bakıldığında devletin çalışanına layık gördüğü rakamlar ceza gibi. Normal şartlarda 4 kişinin yeterli beslenebilmesi için gerekli aylık harcama 794.63 TL olarak belirleniyor. Hesaplanan rakam hiç de abartılı değil; kendi mutfak masrafınızı gözden geçirin, sizler de yakın rakamlar bulacaksınız. Bu noktada 577.01 TL tutarındaki asgari ücretin karın doyurmaya bile yetmeyeceği ortada.

Elektrik, su, telefon, yakacak masraflarını henüz hesaplamadık. Bahsi geçen 4 kişilik ailede okuyan çocuk olması ihtimalini es geçtik. Henüz ev kirasından da bahsetmedik değil mi?

Yoksulluk sınırı 2,558 TL

Türk-İş, aralık ayında 4 kişilik bir ailenin açlık sınırını 795, yoksulluk sınırını 2 bin 588 TL olarak hesapladı. Milliyet

Diğer masraflar da ortalama değerler alınarak eklendiğinde ortaya çıkan sonuç daha da anlaşılmaz. 2 bin 588 TL...

Asgari ücretin üzerinde maaş alan birçok çalışan bile bu rakamı kazanamıyor bu ülkede...

Çözüm hakkında fikri olan ?

25 Aralık 2009

Lanetli Cuma

Bu nasıl bir gündür Allahım... Terslik üstüne terslik...

Bir arkadaşımın eşi aradı, arkadaşım stres sebebiyle rahatsızlanıp hastaneye yatırılmış, bir başkası verem teşhisiyle yoğun bakıma alınmış, bir başkasının babası Antalya' da kalp krizi geçirmiş, bir başkası Adana' da kaza yapmış...

Bitsin artık şu gün... Tam anlamıyla lanetli cuma...

23 Aralık 2009

Yolcu Yolunda Gerek

İrkildim de uyandım az evvel, uyuyakalmışım... Ne de güzel rüya görüyordum...

En son biri bir masal anlatıyordu; bir kuğu ile bir karganın hikayesi vardı o masalda... İçim geçivermiş...

Nerede şimdi o masalı anlatan ? Hay aksi, gitmiş o da, bir teşekkür de edemedim...

Ne var canım, çocuklar mı dinler sadece masalları, onlar mı inanır sadece ?

Ömür de bir masal değil mi zaten ? Kuş misali ya hani insan; bir varmış, bir yokmuş...

Neyse; yolculuk vaktidir... Kal sağlıcakla...

22 Aralık 2009

Google' dan Yılbaşı Hediyesi


Google' dan bu sabah bir e-posta geldi; bir yeni yıl kutlaması... Başta sıradan bir yılbaşı mesajı olacağını düşünmüştüm ama işin rengi farklıymış... Gelen mail şöyle;


Merhaba,

Yıl sonu yaklaşırken size 2009 yılında bizi yalnız bırakmadığınız, enerjiniz, bağlılığınız ve güveninizle daima yanımızda olduğunuzu hissettirdiğiniz için teşekkür etmek istedik.

Bu sene yeni yılınızı kutlamak için, dayanışma ruhuna uygun, daha farklı bir şey yapmaya karar verdik. Bu farklılığı, yeni yılın taşıdığı heyecan ile bağdaştıracağınızı umuyoruz.

Sizinle 2010 yılında da yeni başarılara imza atmak için sabırsızlanıyoruz.

Mutlu Yıllar,

Google Ekibi
Verdikleri link' i ziyaret ettiğimde ise çok keyiflendiğim ve ayakta alkışlanacak bir mesajla karşılaştım...

Google, dünya genelinde 25 büyük yardım kuruluşuna toplamda 20 Milyon USD bağış yapmaya karar vermiş...

Bu güzel girişimden dolayı Google' ı hem kutluyor, hem de teşekkür ediyorum...

11 Aralık 2009

Müttefik... fik fik fik...

Bugün gelen bir maili ve ekindeki fotoğrafı paylaşmak istiyorum sevgili okuyucular :)) Büyük müttefikimiz ABD' nin insanötesi süper başkanıyla sevgili başbakanımızın diyaloğundan bir sahne :D

RTE'nin İngilizcesi "one minute" ile sınırlı olunca Obama mesajı "elle" veriyor :))))))
Anlayana :)))))


Düğüm

Hasreti bağlıyorum halatlarla,
Sürüklenip akıntılarda gitmesin diye...
Umut gibi oldu artık bana,
Sen' li hasretler yaşatıyor beni...
Hergün bir düğüm daha atıyorum halatlarıma...
Canım, canımdan kopmasın diye...

9 Aralık 2009

Açılım - Şehitler - Gerilim

Hükümetin adını bir türlü tutturamadığı ve en son demokratik açılım olarak karar kıldığı sözüm ona çözüm paketinden çıkanları hepimiz gördük; basit bir rant çabasından öteye gidemedi. Bir grup teröristin alkışlarla, omuzlara alınarak başköşeye buyur edilmesiyle de bir güzel süslendi...

Barış elçileriydi ya gelenler, birkaç gün içinde hemen açıklamalar yapmaya, örgüt propagandası yapmaya başladılar. Bunları da saldırılar, eylemler takip etti...

İşin en vahim yanı da bütün Kürt kökenli vatandaşlar da, bizzat hükümet tarafından teröristlerle aynı çerçeve içinde değerlendirildi.

Sonra o günlerde Küçükçekmece' de bir otobüse atılan molotof kokteyli yüzünden bir genç kız ağır şekilde yaralandı. Bu kadar zaman acı çektikten sonra da hayatını kaybetti. Ne için ? Kimin yüzünden ?

Hatırlayalım; hükümetin daveti üzerine, törenlerle karşılanıp, neredeyse kahraman ilan edilen bir avuç zibidi teröristin yandaşları tarafından katledildi, sözüm ona, Kürt halkının özgürlüğü için savaştığını iddia eden terör örgütü militanlarının eylemi yüzünden öldü...

Dün bu olayı düşünürken aklımdan geçen cümlenin fikir olarak birebir aynısını bugün BestFM' de Cem Arslan' ı dinlerken onun ağzından duydum, sanırım onun söylediği şekli şöyleydi; "Hrant Dink' in cenazesini reyting şovuna dönüştürüp koşa koşa giden, hepimiz Hrant Dink' iz diye bağıranların hiçbiri, Serap' ın cenazesinde yoktu... Filistinde yaşananları protesto etmek için sürgülü minibüs kapılarından sarkarak gezip bağıran çağıran sakallı cüppeliler de yoktu..." Ağzına, yüreğine sağlık Cem Arslan...

Neredeydiniz ? Hrant Dink öldükten 2 saat sonra binlerce pankart, tabela, afiş hazırlanmış ve organize olunup, yürüyüş düzenine geçilmiş vaziyette, boğazı patlayıncaya kadar saatlerce bağıranlar, bu yavrucak için de bağırdınız da biz mi duyamadık ?

Ne Hrant Dink' e düşmanım, ne Filistinde yaşananları görmezden geliyorum. Hrant' da bu ülkenin evladıydı, Filistinde ölenler, acı çekenler de insan...

Ama gelgelelim, o gösterilere, mitinglere koşanlar ne terörist eylemlere karşı bir protestoda görülüyor, ne teröre kurban giden gencecik bir kızı görüyorlar.


Öte yandan terörist örgütün resmi temsilcileri mecliste gövde gösteri yapıyor, Öcalan köpeğinin hücresi 6 santimetrekare küçüldü diye ülkeyi ayağa kaldırmaya çalışıyorlar, o kadar örgüt propagandasından sonra partileri kapatılacak diye yaygara koparıyorlar, Başbakanın karşısına çıkıp, Öcalan' ın sözcülüğünü yaparak, koskoca Türkiye Cumhuriyeti Başbakanına şartlar öne sürüyorlar... Bir yandan da yurdun her yanında terör örgütü militanları karakol basıyor, olay çıkarıyor, polise askere saldırmaya devam ediyor. Hükümet barıştan, demokrasiden (nasıl bir barışsa bu) bahsederken ve teröristler de şartlar ileri sürerken ülke birbirine giriyor. Gerilim yükseliyor, halk protestolarla cevap veriyor, tansiyon tavan yapıyor...

Yedi tane yiğit, yedi ateş parçası olup ülkenin üzerine düşüyor...

Yine şehit veriyoruz... Eminim ana babaları şöyle diyor, aynı benim gibi, birçoğumuz gibi; "Vatan sağolsun..."

Daha ne diyeyim;

UYAN TÜRKİYEM !!!

6 Aralık 2009

Yuvarlağın Köşeleri

Aşka gönül ile düşersen yanarsın.
Zeka ile düşersen kavrulursun.
Akıl ile düşersen çıldırırsın.
Duygu ile düşersen gülünç olursun.
Aşka düşmezsen kalabalığa karışırsın, ezilirsin.
Sersem sersem bakınıp durma bir yol seç.

Özdemir ASAF

Yalın

Her seven
Sevilenin boy aynasıdır.
Sevmek,
Sevilenin o aynaya bakmasıdır.

Özdemir ASAF

Noktasız

Biri gelir sorarsa
Sana beni sorarsa
Gitti der misin
Gittiğimi söyler misin
Gidiyorum ben sana
Benimle gider misin.


Özdemir ASAF

30 Kasım 2009

Denedim



Denedim, hemde defalarca...
Sildim, bozdum, yeniden yazdım...
Bütün bildiklerimi peşpeşe dizdim,
Parmaklarım kanayıncaya kadar çaldım...
Olmadı...
Seni anlatacak şarkıyı yazamadım,
(Sözümü tutamadım...)


29 Kasım 2009

Koşmak İstiyorum



Nefesim kesilene kadar,
Yorgunluktan bayılıncaya kadar,
Bir adım daha atacak mecalim kalmayıncaya kadar,
Koşmak istiyorum...
Sana doğru,
Olduğun yere,
Olduğun yöne...
Biri çalmalı artık başlama düdüğünü...
Biri elini uzatıp "gel" demeli...

Bir adım atsan bana doğru,
Ben sana binlerce adımla geleceğim,
Hemde koşa koşa...
Tüm acılarından arınmış,
taptaze umutlarla donanmış,
baştan ayağa aşkla kutsanmış kalbimle...


.:.

Haydi,
Elini uzatıp "gel" de bana...
Koşmak istiyorum,

Sana doğru,
Olduğun yere,
Olduğun yöne...

20 Kasım 2009

Sayende


Senin nefes aldığın her yer bahara dönüyor birden...
Hayat tazeleniyor göz kapaklarını her kapatıp açışında...
Ve güneşin varlığı anlam kazanıyor her gülümseyişinle...

Gün ve gece değerleniyor,
Seni bekledikçe...

Elini Uzat


Yaşanacak daha birçok güzellik,
Söylenebilecek binlerce güzel söz varken,
Geriye dönüp baktığımızda, gurur ve huzurla anabileceğimiz,
Tertemiz bir hayat yaratma şansımız,
Ellerimiz birleştiğinde herkesin karşısına dikilebilecek,
Tüm zorlukları altedebilecek gücümüz varken...

Bir tek elimizi birbirimize uzatmaya cesaretimiz yok...

Ya yoksa, ya orada değilse aslında ?... Ya hayalse ?...
Ya bir anda yıkılıverirse perde, biterse bu rüya ?...

Bunu nasıl kaldıracak yüreğim...

19 Kasım 2009

İnanmak

Kimi zaman maddesel olarak varlığından emin olamadığımız ya da duyularımızla ispatlayamadığımız halde, zihnimizi inandırmak suretiyle kabul ettiğimiz birçok kavrama inanabiliyoruz...

Kimi zaman da gözümüzün önünde duranı inkar ediyoruz... Gözümüze giren, görmemek için kör olmak gereken gerçekleri kaçırabiliyoruz ya da yok sayıyoruz...

Sevmek de böyle bir kavram. Duruma göre, işimize gelip gelmemesine göre, ortama, kişiye göre değişen sebeplerle ya yoktan var ediyoruz onu ya da olanı yok etmeye çalışıyoruz... Şüpheleniyoruz; gerçekliğinden, onu sunanın dürüstlüğünden, samimiyetinden, içtenliğinden...

Bir yerlerden kapılırsak da akıntıya, ilk şaşkınlığı atlatınca tutunacak başka dallar arıyoruz. Nehrin sonunda bizi ne beklediğini kestiremediğimizden olsa gerek, bir an önce akıntıdan kendimizi kurtarmaya, duygularımızın bizi sürüklediği belirsizlikten kurtulmaya çabalıyoruz.

Ama panik yaparsak boğulabiliriz...

Biraz sakin olmak gerekiyor belkide... Biraz bekleyip, görmek neler olacağını, akıntının ne yöne gittiğini...

Biraz sonra herşeyin daha iyi olabileceğini umut etmek en azından... İnanmak...

18 Kasım 2009

O Melodi

İlk duyduğumda çok hoşuma gitmişti... Kendimi başka bir zamanda, başka bir yerde hissetmiştim...

Sonraları heryerde duymaya başladım ama bendeki büyüsü kaybolmadı bir türlü...

Sonra bir gün onun telefonunda zil melodisi olarak kayıtlı olduğunu farkettim bu müziğin; birilerine yalvar yakar buldum kopyaladım... Artık o her aradığında sanki yanıbaşımda, elimi uzatsam değecekmişim gibi gerçek görünen silüetine bakarak konuşabiliyordum, onu hatırlatıyordu bana. Sadece o aradığında çalıyordu o büyülü melodi telefonumda.

Birgün onu yolcu ettim, havaalanından uğurladım... Sonra oracıkda, kaç defa bu melodiyi dinlediğimi hatırlamıyorum. Sanki bir daha hiç gelmeyecekmiş gibi hissettim nedense, onu bir daha asla İstanbulda göremeyecekmişim gibi geldi... Tutamadım kendimi de, gözyaşlarımı da... Onunkimiydi bilmiyorum ama kalkan uçaklardan birinin arkasından bakakaldım gözden kayboluncaya kadar... Eve dönene kadar da ıslaktı gözlerim...

Onun da evine sağ salim vardığı haberini alana kadar nefes alamadım neredeyse; hemen her yolculuğunda olduğu gibi... Dualar ettim ondan bir haber gelene kadar...

Sevmek güzel şey be...



Biliyorum çok bildik bir melodi herkes için, hatta duymaktan sıkılanlar bile vardır ama benim için hep özel olarak kalacak, kusura bakmayın...

Game Over


"Hayat bilgisayar oyunu değil, mario' nun bile 3 canı var, bizim 1 tane...

Ama level atlamak zorundayız yoksa bütün ömür gözlerimizin önünden biz mal gibi bakarken akıp geçiyor..."

9 Kasım 2009

Kimin Parası ?

Akşam gazetesinin yayınladığı bir habere göre alkışlarla karşılayıp, bağrımıza bastığımız sayın teröristlerimize bir de sıkıntı çekmesinler, kendilerine bir hayat kurabilsinler diye, 5000 TL nakit destek ödemesi yapılacakmış... Geldikleri kampta peydahladıkları piçlerine vatandaşlık verilecek, askerlik çağında olanlara fazladan 1 yıl süre tanınıp kendilerine bir düzen kurmalarına müsade edilecek... (Bu arada ben askere giderken bir sürü sıkıntılı durumum vardı ve ek vakit olmadığı için çoğunu bırakıp gitmek zorunda kaldım ve bazı sorunlarım kangrene dönüşmüştü...)

Öte yanda 80 yaşında bir Kore Gazisinin açlık ve soğuktan öldüğünü anlatan başka bir habere rastlıyorum... İçim ürperiyor, ellerim titriyor...


Ülkede işsizlik almış başını gidiyor... Asgari ücret açlık sınırının altında... Ülkenin dış ve iç borçları var ve ödeme zorlukları çekiliyor... Birçok firma kapandı ve kapanmaya devam ediyor... Esnaf kan ağlıyor... Gençler üniversite harçlarını ödeyebilmek için ders saatleri dışında bir işte çalışmak zorunda kalıyor... İnsanlar evlerine ekmek götürmenin derdinde...

Hükümet ne yapıyor ? Bunlara çözüm bulmak yerine, artık kimden nasıl bir talimat aldılarsa, bu ülkenin bütünlüğüne göz dikmiş, toprağına mayın döşemiş, vatandaşına kurşun sıkmış, askerine roketlerle saldırmış terörist köpeklere, benim vergilerimle, sizlerin vergileriyle toplanan paralardan, devlet hazinesinden destek ödemesi yapmaya karar veriyor...

Kimin parasını, kime veriyorsunuz ? Bu mu sizin adalet anlayışınız ? Bu mu kalkınma planınız ? Adalet ve Kalkınma kavramlarını böyle mi yorumluyorsunuz ?


Nerede sizin ülkeye, vatana, vatandaşa saygınız ?


Alnının teriyle okuyup, çalışıp, emek verip bir yerlere gelen bir sürü sanayici, esnaf, çalışan var... Bunların arasında bir sürü Kürt' de var. Çerkes, Laz, Türk gibi... Bu insanlara destek kredisi verecek olsanız kabul edilebilir, istihdam yaratıyorlar, ekonomik sistemin içerisinde bir rolleri var, desteklenmeleri çok mantıklı... Kriz ortada, teğet de geçmedi. Girdi bir yerlerimize, girdiği gibi de kaldı... Kapansın mı bu işletmeler, batsın mı bu sanayiciler, esnaflar, onca insan işsiz mi kalsın ?


Bir de düşünün bakalım, terörist nereden buluyor bu desteği alma hakkını ?


Gazilerinizin yüzüne nasıl bakacaksınız ? Şehit ailelerinin karşısına nasıl çıkacaksınız ? Nasıl izah edeceksiniz onlara bu yaptığınızı ? Tek gerekçeniz teröre çözüm bulmak mı ? Bu mudur yani en mantıklı çözümünüz ?


Ekonomik parametrelere, detaylara, ek araştırmalara gerek yok, olay bu kadar basit,bu kadar kolay anlatılabilir...


Uyan Türkiye' m...

3 Kasım 2009

Çaba

Anlatılmamış düşlerim

Çabam
İnanç üzerine,

Güven üzerine...
Geçmişimden kalan tüm acılar ve izlerle,
Beni posaya çeviren,
Çocuk kalbimdeki bütün heyecanı
Söküp alan hayata karşı bir direniş...
Yeniden ayağa kalkabilmek,
Saçlarımın arasında yeniden
Rüzgarı hissedebilmek,
Gözlerimi kamaştıran güneşin sıcaklığını
Tenimde yeniden hissedebilmek adına...
---
Yüreğinin ateşi eline vurmuş
Bir can üzerine arayışım,
Üşüyen zihnimi, yaralanan ruhumu saracak,
Gözümden damlayan kanı silecek bir yoldaş...
Aşılmaz sanılan yollarda,
Uzun ve çetin yolculukları göze alıp,
Korkmadan, düşünmeden, çekinmeden canını koyacak,
Benimle savaşacak bir dost üzerine arayışım...
---
İnanmak için...
Güvenmek için...
Yeniden nefes alabilmek,
Yeniden gülebilmek,
Tek yürek, tek nefes olabilmek için...

(Arala gönlünün kapılarını,
Bütün kırıkları onarayım...)

Yepyeni bir güne, tazelenmiş bir ülkeye, tertemiz düşlere
"Merhaba" diyelim... elele... ve ölünceye dek... masal tadında... ve gün gerçekliğinde...

İndirdim kalemin bütün köprülerini, kırdım kilitleri...

1 Kasım 2009

İki Nefes Arası

Nefes almadığın an ölmekle eşdeğerse eğer, mütemadiyen ölüp ölüp dirilmiyormuyuz ?

Bir sonraki nefese kadar neler geçiyor beynimizden ? Peki öldüğümüzde neler düşüneceğiz ?

Pişmanlık ? Üzüntü ? Yarım kalan düşler, Ukdeler, Keşkeler ?...

Şimdi zaman bol gibi görünüyor, "bu yaşa kadar neler atlattım ben..." demiyormuyuz hepimiz ?

Ya biraz sonra ? Garantin mi, sözleşmen mi var ? Olmadığına göre ?

Şu anı nasıl böyle hoyratça savurup atabiliyorsun ? Zaman bu kadar mı kıymetsiz ?

Elinin tersiyle ittiğin bütün umutlar, hayaller, sevgiler bir gün zihninde hesap sormayacakmı sana ? Bizzat kendin hesap sormayacak mısın bir gün kendine ?

Emin misin bunların olmayacağına ?

...

28 Ekim 2009

Lavinia Gitti

Ne o anlatabildi derdini, beklentisini, sıkıntısını, ne de ben... Arada birşey eksikti, bir yerde bir kopukluk olmuştu ama çözemiyorduk bir türlü... Her söylenen cümle aslında başka birşey anlatıyormuş gibi geliyordu ikimizede. Hep bir tedirginlik, sürekli bir savunmaya hazır duruş vardı.

Uzun zamandır böyleydi diyaloglarımız. Ne kesip atabiliyorduk herşeyi, ne yok sayabiliyorduk. İnanıyorduk aslında ama içerimizde bir yerde hep o şüphe vardı, o sinsi, o kemirgen şüphe; "yoksa yine mi saldıracak"... Hangimiz ya da ne sebep oldu buna hiç önemi yok. Ne bir olay ne de bir başkası olamazdı zaten, sonuçta sebep bizdik ama gerekçelerimiz yoktu; kopuktu zincir, olduramıyorduk...

Varılan noktada kimin ne derece zarar gördüğü, neyi kaybettiği ya da ne kazandığı tamamen anlamsızlaşıyordu çünkü ortada bir sonuç yoktu...

Verdiği karardan onu geri döndürmem imkansızdı biliyordum bunu. Tüm yaşanmışlıkların hatırına ikimizde saygıyla susmaya çalışıyorduk. Kimi zaman öfkemizi, kimi zaman sevgimizi içimize bastırıp, susarak ya da ıslık çalarak geçiştiriyorduk o anı, birbirimizi kırmamaya özen göstererek.

Ama o aklına koymuştu bir kere; gidecekti... ve bir gün gitti... eski dünyasına, acılarına, eğlencesine, yalanlarına ya da gerçeğine; kendisi nasıl tanımlıyorsa oraya döndü. Zamanında kaçmak için bana sığındığı o kalabalık dünyaya...

Üniversite yıllarımdı. Sevgili kedim Lavinia artık yanımda değildi, gitmeyi kendi seçmişti... Aylar sonra bir ara sokakta karşılaştık. Korktu benden ve kaçıp karşı kaldırıma geçti. Sonra da ben köşeyi dönüp kaybolana kadar arkamdan baktı... Ağlıyor muydu ne ?...

25 Ekim 2009

Arif'e Tarif

Aşkın tanımı ya da tarifi olmaz aslında, olmamalıdır... Doğaldır çünkü, doğaçlamadır. Birdenbire çıkar ortaya, kontrol edemezsin ya da dizginlenemez... Kişinin kontrolü dışında olduğu doğrudur, öyle değilse zaten o aşk değildir... Planlanan, hazırlık yapılan, neler olacağı öngörülen bir ilişki ancak ticaret olarak adlandırılabilir... Diyeceğim; bırakırsın kalbinin dizginlerini, o ne şekilde isterse öyle hareket eder aşık olunca...

Aşk matematik ile açıklanabilecek bir değişkenler dizisi ya da formül değildir. Parametreleri olmaz, olmamalıdır. Onu parantez içine alırsan, matematiksel bir anlam kazandırmış olmazsın, sadece hapsetmiş, cezalandırmış olursun.

Bir takım kimyasal reaksiyonlara sebep olur. Daha zinde, mutlu hissedersin kendini mesela... Ya da karşılığı olmayan bir aşk ise yaşadığın göğüs kafesinde sürekli bir basınç, kalp ritminde dengesizlik, halsizlik ve yorgunluk yaşaman olasıdır...

Başka duygularla tepkimeye de girer ama periyodik cetvelde karşılık gelecek bir değer bulamazsın onun için...

Başka duygularla birlikte yaşanması, vereceği hazzı, mutluluğu, sürekliliğini, geleceğini etkileyebilir aşkın... Mesela;

22 Ekim 2009

Büyük Karşılama

İktidarın daha kimseye net olarak açıklayıp anlatmadan, henüz tam olarak onay alamamış, sadece belli çevrelerce kabul görmüşken apar topar uygulamaya başladığı asli amacı çok da çelişkili görünen açılım politikasının bir adımı olarak malumunuz bir grup terörist güzel ülkemde törenlerle alkışlarla, çiçeklerle karşılandı, yorgunlardır diye sorguları bile uzatılmadan kısa kısa halledilip serbest bırakıldılar... Hem de insanların Atatürk adını andılar diye, ülkemi seviyorum dediler diye hapislere atıldığı, aylarca sorgulandığı, terörist damgası yediği bir hukuk sistemiyle korunan güzel ülkemde oldu bunlar... Hepimiz biliyoruz, takip ediyoruz zaten...

Ben bu konudaki kızgınlığımı, şaşkınlığımı, anlam verememe durumumu nasıl anlatsam, içimdeki nefreti nasıl kussam diye düşünürken, Vatan Gazetesinden Mustafa Mutlu çok güzel toparlamış, paylaşmak istedim... Yazısına buradan ulaşabilirsiniz...

İçişleri Bakanı Beşir Atalay, “eve dönüş”ün, demokratik açılım sürecinin bir safhası, planın bir parçası olduğunu açıklamış...

Bu sözler, Türkiye Cumhuriyeti’nin yasalara saygılı vatandaşlarından saklanan ‘açılım paketi’nin, PKK’yla ve Kuzey Irak yönetimiyle paylaşıldığının itirafı anlamına gelmiyor mu?

Uyan Türkiye'm !!!...

20 Ekim 2009

Welcome to Turkey

Hükümetimin karar verdiği kürt açılımı olayında son olarak "barış" grubu yolladılar yurduma.. Sevsinler!!!!!

Açılım konusunda sanırım tıkanıp kalınca herkes, kendilerince böyle bir hamle yapmayı uygun gördüler. Amaç belli. Türk Devleti'ni tartmak!!! Gönderilen teröristlere nasıl davranıldığını gözlemleyip "bakın biz size zeytin dalı uzattık ama siz hiçbir şey yapmıyorsunuz" diyebilmek.

Savaş bitecekmiş!!
Hangi savaş?
Yüzyıllardır aynı toprakta yaşayanların, ne için olduğunu bilmeden birbirlerini öldürdükleri savaş mı?

PKK silahları susturacakmış!!
Hangi silahları?
Bir yandan devlete terörle mücadelede yardım sözü verip, diğer yandan el altından teröristlere yardım edenlerin temin ettiği silahlar mı?

Uyanın artık!!!
Gönderilen teröristlerin hiçbirinin eli silah tutmadı, çatışmaya girmedi..Bu yüzden jet hızıyla yargılanıp evlerine gönderildiler.

12 Ekim 2009

Hayata Bir Mola

Birçok blog yazarı arkadaş dönem dönem mola verdi yazmaya, sıkıntılar, çözülemeyen sorunlar, belki ayrılıklar, görevler, dersler... Benim de dinlenme zamanım geldi...

Herkesin kendine göre bir derdi var elbet... Benim derdim kimi gerer bilemem. Kimin umrunda olur o da belli değil, an itibariyle çok da umrumda değil aslında...


Yazacak binlerce cümle vardı aklımda, koca bir roman yazabilirdim hayatımın bizzat kendisiyle. Kelimelerle oynayıp, cümlelerle dans edebilirdim bende bazıları gibi... Kalemim kırıldı...


İsteyen oturup ağlar, isteyen kına yakar bir tarafına...

Sonra da isyan ediyorsun diyorlar... Kimin tavuğuna kışt demişim bu güne kadar ?


Kimse alınmasın üstüne; kim alınacaksa... Ben masal değildim, gerçeğin ta kendisiydim, kimsenin de ayağına dolanmak değildi niyetim, dolanmadımda... Ama... herneyse...


Yanarım yanarım da, bir keşke daha eklendi hayatıma, ona yanarım... Keşke olmasaydı bu yeni keşke eki hayatıma ama bu istek bile başlıbaşına bir keşke...


Sen benim hiçbirşeyimsin
Hiçbir sevişmek yaşamışlığım
Henüz boş bir roman sahifesinde
Hiç kimse misin bilmemki nesin
Ne çok çığlıkların silemediği
Zaten yok bir tren penceresinde



9 Ekim 2009

Gülümseyerek

Bütün yaşananların ötesinde,
Hayatın inişleri, çıkışları sonrasında,
Çekilen acılar, duyulan sancılardan daha içeride,
Hepsinden daha gerçek bir "sen" var...
Tam karşısında da bir "ben"
Nefesini dudaklarının tam ucunda hissetmediği her an
Ölümü ciğerlerinde hisseden bir "ben"...
Gel...
Lütfen...






Thanks for drawing @chelx

6 Ekim 2009

Envanter

Bazen telaşlanıyor insan. Etrafında neler olup bittiğini anlamaya çalışırken, ayrıntıları anlamaya, yorumlamaya çalışayım derken, gözünün önündeki gerçeği, bütünü kaçırıveriyor.

Ben de öyle oldum bir süredir. Aman bir heyecan, bir kovalamaca... beter... Bezdirecek seviyelere varıyorum kimi zaman; farkındayım... Sağolsun, arada haşlasa da bana karşı her zaman sabırlı davranan bir sevgilim var da, garibim "ya sabır" deyip uğraşıyor benimle... Üstelik onun benim sabrıma ihtiyacı varken hemde... Seviyorum onu...

Güzel bir işe başladım, huzurlu çalışabildiğim, sabahları üşenmeden gidebildiğim bir işyerindeyim. Keyifli de geçiyor zaman, akşam olduğunu arkadaşlar "gidiyoruz" dediğinde farkediyorum, Allah bozmasın... Elimde birkaç proje, benim aklım hülyalarda... Biri bana bir çimdik atıversin bir zahmet... Sakallarımı kestikten sonra ortaya çıkan dobalak yüzümü görünce genel müdürüm "bu ne hal, hemen istifanı hazırla..." dedi ama o sırada kahkaha atıyor olması şaka olduğu anlamına gelir... değil mi ? Sırada, herkesi daha çok şaşırtacak sürprizlerim de var, bakalım onlara ne diyecekler :)

Evimizde yaşadığımız bazı sağlık sorunlarını da atlatmaya başladık. Arada bir her evde olan gerginlikler tartışmalar bizde de yaşanıyor elbette ama, herşeye rağmen akşam kapıdan girince, "hoşgeldin" diyen yüzlerle karşılaşmak keyifli. Akşam yemeğinde günü konuşabilmek, çay eşliğinde eskilerden konuşup dertleşebilmek...

Defalarca maddi sıkıntı yaşadım, birçoğumuz gibi... Kimsenin hayatı toz pembe değil, herkesin de derdi sıkıntısı kendine ağır malum... Benimkiler de bana göre ağırdı. Hepsi halloldu bir şekilde, kapandı, çözüldü... Kalan kırıntıları da temizliyorum bir yandan. Allah daha büyük keder vermesin, sağlığım yerinde çok şükür. Para içinde yüzüp acı çekmektense, sıkıntı çekip, huzurlu olmayı yeğlerim. Kimseye boyun eğmek zorunda kalmadım, umarım olmazda...

Şöyle bir geriye dönüp baktığımda pişman olduğum hiçbirşey yok... ya da en fazla herkes kadardır... bilemiyorum... ama benim vicdanım rahat en azından. Tahminim beni küfür ederek anan da yok, bu da iyi birşey... Bay mükemmel değilim ama insan olmaya çalışıyorum sadece...

Güzel güzel... Ters birşey yokmuş... Güzel birkaç dost, huzurlu bir aile, bir de dosttan öte, candan içeri yoldaşım, sevdiğim var... Daha ne istiyorsun be adam ?...

Sorgu

Hani çok sabırlıydın, hani bir ömür bekleyecektin ? Ne bu acele, kim kaçıyor da kovalıyorsun ?

Zaman mı düşmanın, mekan mı ? Kendine mi uzaksın, sabıra mı yakın ?...

Gidecek yolun mu kalmadı, yürüyecek gücün mü ?

Savaşacak cesaretin mi yok, sebebin mi ?

İdeallerin mi hayal oldu, tutkuların mı tükendi ?

Biraz ağır, biraz sakin... yok kaçan, göçen... Laf anla biraz ey gönül...

Site İstatikleri

Site İstatiklerini Etkileyen Faktörler

Arkadaşlarımın şikayetlerinde duyduğum ya da web projesi hizmeti verdiğim firmaların istatistiklerinde gördüğüm en manasız durum, doğrudan site adresi ile yapılmış aramalardan gelen ziyaretçilerdir... "www.herturlu.info" ya da "herturlu.info" gibi...

Sonradan farketmeye başlamıştım, insanlar açılış sayfası olarak ayarladıkları herhangi bir arama motoru sayfasının arama kutucuğuna açmak istedikleri sitenin adresini yazıp gelen arama sonuçlarına tıklayarak ulaşmak gibi bir alışkanlık edindiler. Bu yüzden site istatistiklerini incelediğinizde de sitenize ziyaretçi gönderen anahtar kelimelerin birçoğu, doğrudan sitenizin adresi ya da tam adrese yakın çeşitli varyasyonları oluyor. İnsanların bu garip alışkanlıkları da devam ettikçe anahtar kelimelerden anlamlı sonuçlar çıkarmak, bunları değerlendirmek, diğer kullanıcıların yönelimlerini, ne arayıp ne bulduklarını analiz etmek de zorlaşıyor. Velhasıl, ulaşmak istediğiniz siteleri ancak bir arama sonucu bulabilecek durumda değilseniz, tam adresini biliyorsanız, lütfen arama motorunun kutucuğunu değil, tarayıcının adres çubuğunu kullanın.

Site sahiplerinin bu istatistiklerde gezilen sayfa sayısını artırma, sitede kalınan süre ortalamasını uzatma ve benzeri çabaları yüzünden kendi sitelerinin defalarca okudukları sayfaları arasında gezindiklerine defalarca şahit oldum. Bunun faydalı olacağı gibi bir kanaat var insanlarda garip bir şekilde. Aksine yine asıl ziyaretçilerin oluşturduğu trafikle ilgili sonuçları anlamsız bir şekilde etkilediği için içeriğin geliştirilmesi, ziyaretçiye göre bir düzenleme yapılması durumunu zorlaştırıyor sadece...

Bu ve benzeri etkenlerle site istatistiklerinin çok etkilendiğini ve anlam vermekte zorlandığım ziyaretçi hareketleri olduğunu görüyorum bazı sitelerimde. Kullanıcıları özellikle arama motoru kullanımı konusunda daha hassas olmaya davet ediyorum :) Arama motorları adı üstünde arama yapmak içindir arkadaşlar, sitenin adresini adres çubuğuna da yazarsanız yine açılır o site :) Farkında olmadan başka insanların işlerini karmaşıklaştırıyorsunuz :)

3 Ekim 2009

Endamın Yeter

İçimden geldi işte, öylesine...

Endamın yeter, gözlerin yeter, uğramasın sana ne hüzün ne keder... Birden farkettim ki çok güzel anlatmış bu şarkı ruh halimi...


- Click here for more amazing videos

30 Eylül 2009

Sevgi Sorgulanmaz

Seven de sorgulanmaz... Neden sorulmaz sevgiye, sevene... Sevmek için elle tutulur bir sebep göstermek gerekmez. Binlerce farklı sebep sıralanabilir, hangisi en doğrusu, en mantıklısı, kim bilecek ? Biri bilse de ne önemi var, sevmeye mazeret mi gerek ?

23 Eylül 2009

Hasretinden Prangalar Eskittim

Binlerce defa okunmuştur ama tekrar hatırlansın diye...
----------------------------------------


Seni, anlatabilmek seni,
İyi çocuklara, kahramanlara.
Seni, anlatabilmek seni,
Namussuza, halden bilmez,
Kahpe yalana.

Ardarda kaç zemheri,
Kurt uyur, kuş uyur, zindan uyurdu.
Dışarda gürül-gürül akan bir dünya...
Bir ben uyumadım,
Kaç leylim bahar,
Hasretinden prangalar eskittim.
Saçlarına kan gülleri takayım
Bir o yana,
Bir bu yana...

Seni, bağırabilsem seni,
Dipsiz kuyulara,
Akan yıldıza,
Bir kibrit çöpüne varana,
Okyanusun en ıssız dalgasına
Düşmüş bir kibrit çöpüne.

Yitirmiş tılsımını ilk sevmelerin,
Yitirmiş öpücükleri,
Payı yok, apansız inen akşamdan,
Bir kadeh, bir cıgara, dalıp gidene,
Seni, anlatabilsem seni...
Yokluğun, Cehennemin öbür adıdır
Üşüyorum, kapama gözlerini...


Ahmet Arif

16 Eylül 2009

Ses ver

Bir arkadaşım aşağıdaki maili gönderdi. Zincir maillerden nefret ederim ve "Bu maili yayabilir miyiz ?" başlığını görünce tereddütle açtım ama kesinlikle bunun duyurulması lazım diye düşünüyorum şimdi...

Sizlerden de ricam kendi imkanlarınızla bu haberi yayın, birkaç engelli çocuğa belki ses oluruz, bir hayır duasının bir ucu da bize dokunur...


Cerrahpaşa Tıp Fakültesi Kulak Burun Boğaz Anabilim Dalı olarak 12 yaş altı işitme problemi olan, maddi durumu kötü, hiçbir sağlık güvencesi olmayan fakir çocukların tüm tedavisini ve kullandıkları işitme cihazını ücretsiz karşılayacağız.

Çevrenizde bu tür çocuklar varsa lütfen benim  telefonumu verin.

SEMA ONAY  (Rektör Asistanı)

Cerrahpaşa Tıp Fakültesi Yurtiçi Yayın Koordinatörü

Cep Tel: 0543 291 65 65 - 0532 504 02 22        

Bu mail sizin için hiçbir şey ifade etmiyor olabilir ama, belki de ulaştıracağınız bir kişinin vasıtasıyla bile hiç tanımadığınız bir çocuğun umudu, zor dünyasında bir ses olabilirsiniz, elimizden geldiği kadar çok kişiye iletelim lütfen...

15 Eylül 2009

Ropörtaj - Erkan...

Sevdiğim bir arkadaşım, Erkan' la sohbet ederken bazı soruların ropörtaj tadında olmaya başladığını farkettiğimizde neden bu formata sokmayalım diye düşündük ve böyle bir çalışma çıktı ortaya...

Erkan uzun zamandır Rap üzerine çalışan bir müzisyen. Mütevazi ve dopdolu bir insan... Buyrun Erkan kendisi ve müziği hakkında neler söylemiş görelim...
-------------------------------------------------------


Öncelikle biraz kendinden bahseder misin ?...

82 İstanbul’da doğdum, ismim Erkan ve Şişli’de ailemle yaşıyorum..Hemen konuya girmek istiyorum izin verirsen, gerisi gereksiz detay olur benim için tabi bu detayları öğrenmek için yapmış ve yapacak olduğum şarkılarıma biraz olsun kulak kabartmanız gerekecek..

Küçük yaşlarda her meraklı çocuk gibi müzik fazlasıyla ilgimi çekti, iyi bir dinleyici olarak müzik icra etmeye çalışacağım hiç aklımda yoktu önceden, dinlediğim müziklerin yelpazesi genişledikçe daha da içine çekmeye başladı beni.

Tam tarih vermem mümkün değil ama işe söz yazmakla başladım yaklaşık 10 seneden beri.biraz müzik yapmakla yanıp tutuşmam, biraz da tanıştığım müzisyen arkadaşlarım sayesinde ilk demo kaydı, sonra diğeri ve sonra bir diğeri derken kendimi geliştirme çabasıyla bugünlerdeyim ve hala tek derdim kendimle yarışmak…

Neden rap ? ya da Rap senin için ne ifade ediyor ?

9 Eylül 2009

Bürokraside Temizlik

Gazeteler yansıyan bir haber, hükümetin marifeti ve kontrolüymüş gibi gösterilse de, "tespit ettik ve gereğini yaptık" havası yaratılmaya çalışılsa da, aslında devlet kurumlarının çeşitli kademelerinde kadrolaşmanın, akraba, eş dost kayırmanın ne boyutlarda olduğunun güzel bir örneği.

"Gece gelseler, pijamayla çıkar satarım" diyen maliye eski maliye bakanı ve onun amiri, "ben bu ülkeyi pazarlamakla mükellefim" diyen bir başbakan söz konusu olunca kadrolaşmayı çok görmemek lazım. Kaldı ki

6 Eylül 2009

Monolog

Bir ara şöyle bir yazı karalamışım...

Eskiden çok hönkürürdüm insanlara, hatta 20' li yaşlarımda, ne gerek varsa, kendime bir misyon yüklemiştim, insanlığı gerçeğiyle yüzleştirecektim... baktım ki ben kendi gerçeğimle yüzleşmemişim henüz; yalnızlığımla... Alkolik olmanın eşiğinden dönerken, bu salak görevden de istifa ettim. Uzunca bir süre ölümün herşeye çözüm olacağına inanmama rağmen aslında hayatı ne kadar sevdiğimi ve yaşıyor olmanın nasıl bir nimet olduğunu farkettiğimde eski sevgilime dönmeye karar verdim; İstoşuma... Sahiline aldı beni, bir de çay ikram etti... Dertleştik, seviştik, gülüştük... Sonra dedi ki bana;

- Nedir bu telaşın, yine gidecekmisin yoksa beni burada bırakıp, kendi masal dünyana...
- Masal dünyam tarumar İstoşum, orayı da talan ettiler... gidecek yerim de kalmadı artık...
- Ben sana söylemiştim zamanında; yavaş ol demiştim, ağır ağır yaşa, tadını çıkar hayatta olmanın demiştim...
- Ben de seni dinlememiştim... Haklısın...
- Ah benim uslanmazım...
- ...

5 Eylül 2009

Bir çeşit itiraf...

Klasik erkek hareketi olarak son günlerde bir sürü ayrıntıyı kaçırır oldum. Unutkanlık ve dikkatsizlikle karışık, özensizlik diz boyu... Kalp kırıyorum, can sıkıyorum. Amacını aşan cümleler kuruyorum...

Ben böyle değilim aslında sevgili, biliyorsun değil mi? Geçici birşey bu hanzoluk... Af, özür, rica... Hangisini uygun görürsen... Yeter ki kırılma bana, hevesini, heyecanını kaybetme... Kaybettirmeme de müsade etme...

Gölgelerin Gücü Adına


Küçük yaşta çocukların çok fazla televizyon seyretmesinin faydadan çok zarar getireceğinin herkes farkında. Asosyalleşme, dikkat dağınıklığı, konsantrasyon eksikliği gibi çeşitli sorunlara neden olabiliyor.

Ama yeni nesil bir acayip. Bir takım araştırmalar yapılmış ve çok fazla çizgi film izlemenin çocuklarda hiparaktivite' ye sebep olduğu görülmüş. Biz de çizgi film seyrederdik, hem de envai çeşit... Buna rağmen hiç kendimi camdan atmaya kalkmadım; "süpermenim ben uçabilirim" diye.. "Spiderman oldum, fışk fışk... nerde lan bu ağ ?!!! aaahhhhhhh" böyle bir sahne de yaşanmadı. He-Man oldum, Robotech robotlarından kullandım ama en büyük aksiyonum kolduktan atlamaktı. Yani ben mi fazla saftım bilmiyorum ama arkadaşlarımdan da yapan pek yoltu daha fazlasını... Gerçi bizim de çizgi filmlerde gördüğümüz en vahşi sahne Jerry' nin, Tom' un kafasına tavayla vurduğu sahnelerdi... Onun da aslında yanlış olduğunu kestirebiliyorduk, taklit etmiyorduk... Kardeşimin kafasına tavayla vurduğumu düşünemiyorum :)))

Ya nesil acayipleşti ya da çizgi filmler artık bir acayip... Yukarıda linkini verdiğim yazıyı anne babalar bir okumalı yinede...

Ball Clock

Bloglar için bir sürü eklenti bulmak mümkün ama şimdiye kadar gördüklerim arasında en etkileyici olanını sizinle paylaşmasam çatlardım... bir de bunu ekleyip blogun açılışını daha da geciktirmek istemedim, o yüzden konu olarak geçiştiriyoruz. Yine de aBowman' in bu yaratıcı ve sıradışı fikrini, uygulamanın başarısını da tebrik edelim...


Ne oldu bana ?

Sonbahar yaklaşıyor ondan mıdır anlamıyorum ama bana bir haller olmaya başladı yine. Garipleştim... Aman bir kapris, bir huysuzluk, bir şefkat beklentisi... garip haller, tavırlar...Şu aralar çekilecek adam değilim vesselam... Katlanabilenleri sevgiyle selamlıyorum.

Sonbahar hep hüzünlüdür. Bize dayatılan bir önyargı mıdır, yoksa havaların dengesizleşmeye başlamasından mıdır nedir, her sonbaharda bir hüzün, bir halsizlik çöker üstüme. Melankoli diz boyu ondan sonra...

"Daha ortalık sıcaklarla kavrulurken ne sonbaharı, ne havası ?..." diyeceksiniz. Deliye hergün bayramsa, hüznü seven adama da hergün sonbahar...

(181 adet rüya gibi güzel gün için tekrar teşekkürler güzel insan... 10000' leri de göreceğiz inşallah...)

3 Eylül 2009

Terabyte Disklere Neler Oluyor ?

Bir süredir depolama alanı ihtiyacım için terabyte' lara ulaşan kapasitelerdeki harici diskleri takip ediyorum. Kendi şahit olduğum birkaç olay ve duyduklarım bu kapasiteye ulaşmış disklere kaşı güvenimi epey sarstı...

Bir müşterimizden gelen bir harici diskte son 5 yıllık muhasebe dosyalarını saklıyorlardı ve artık o veriler yok ! Yakın bir arkadaşım bütün fotoğraf arşivini böyle bir cihazda saklıyordu, şimdi o arşiv tarih oldu. Bu arkadaşın bir fotoğrafçı olduğunu düşünürsek durumun vehameti ve onun ruh hali daha iyi anlaşılır. Bir başkasının da benzer bir şekilde yedekleri kayboldu. Diğer duyduklarım da cabası... Ürünlerin hepsi de çok yeni... Benim gariban 80 GB Seagate Barracuda diskim ise hala aynı performansda :)

Hepsinde de bahsedilen sorunlar mekanik kaynaklı. Diskten düzenli mekanik sesler gelmesi ve sistemin diski görmesine rağmen verilere erişilememesi ortak şikayet.

Bu şekilde kaybedilen verilerin data kurtarma merkezlerinde geri kazanılması mümkün. Ancak en iyi ihtimalle 500 USD ve üzerini gözden çıkarmanız gerekiyor. Arızalı diskin onarılması için bir başka diske ait parçaların kullanılabilmesi amacıyla parça alınan harddisk' in maliyeti, verilerinizi size aynı ya da yakın kapasitede bir diskle veriyor olmalarından dolayı o harddiskin bedeli ve çok hassas olan bu işlem için işçilik bedelini de düşünürsek aslında bedel yüksek değil ama Türkiyenin ekonomik şartları malum...

Eğer bu kapasitede harici disk kullanıyorsanız benzer bir sorunla karşılaşmanız an meselesi. Mümkün olan en sağlıklı önlem de bana göre DVD gibi farklı medyalara da yedek almak. Bazen datalar böyle bir medyaya sığmayabilir ama yedekleme yazılımları sayesinde yüksek miktarlardaki veriyi DVD' lere bölerek kaydetmek mümkün. Kurumsal yapılar da ise yüksek kapasiteli kartuşlar ya da benzeri materyalleri kullanmak ise harici disklere göre daha güvenli gözüküyor.

Bilişim dünyasının hayatımıza bu kadar girdiğini düşünürsek datalarımızın önemini anlarız. Aman deyim :)

31 Ağustos 2009

İnterneti Kapatma Yetkisi

Bilişimhaber.com' da rastladığım bir haber beni çok şaşırtmamakla beraber "pes" dedirtti... Bu habere göre interneti kapatma yetkisi ABD başkanına verilecekmiş. Senato tarafından hazırlanan 55 sayfalık bir taslak var ortada ve buna göre ulusal güvenliğin tehdit altında olduğu durumlarda ABD başkanı gerek görürse özel sektöre ait bütün internet ağlarının kontrolü başkanın eline geçiyor.

Bana göre bu karar, şu anlama geliyor; biz istediğimiz gibi at koştururken aradan çatlak sesler çıkar da bizim gösterdiklerimizden daha fazlasını dünyaya anlatmaya kalkarsa onu susturabilelim...

İnterneti normal yollarla kontrol altında tutmak zor. Bunun için ne teknik altyapı ne de internetin mantığı müsait değil. Daha önce hiç duymadığımız, asla farkına varamayacağımız bir sürü şeyi internet sayesinde öğrenebiliyoruz. Televizyon, radyo ya da basılı medyanın gücüyle karşılaştırılamaz büyüklükte ve yine onlara göre çok daha özgür ve kontrol dışı bir mecra internet. Bazı durumlarda gerçekten ulusal çıkarlarla çelişen, sıkıntı doğuran durumlar olabilir. Yasadışı örgüt üyelerinin Türkiye aleyhine propaganda çalışmalarına internet üzerinden rahatlıkla ulaşabileceğimiz örneği bunun ispatı. Ancak böyle bir durumda yasal yollara başvurmak, doğru makamlara başvurup gereğini yaptırmak mümkün.

Türkiyede uygulandığı gibi bir hakaret videosu var diye Yotube erişimini engellemeye çalışmak ancak kafanı kuma gömmek olur; bunu biliyoruz ve defalarca tartıştık, yazdık, çizdik... Bu durumda cezalandırılan biz olduk. Haklı tepkimizi gösterebilme, durumu leyhimize çevirebilme şansımız elimizden alındı. Farklı yollar denedik ve devletin yasakladığı yerlere illegal (!) yollardan ulaştık.

Haberde bahsedilen internet erişiminin durdurulabilmesi yetkisi ise zorbalığın ulaşabileceği son nokta bana göre. Türk adalet sistemi bütün dünyada yaptığıyla alay konusu olmuştu ama ABD' nin yaptığı ise duyulan nefreti katlamaktan öteye gitmeyecek.

Adam gelip benim toprağımı demokrasi ve refah getirmek, düzen sağlamak gibi türlü bahanelerle işgal edecek, sadece kendi istediği ayrıntıları dünya medyasına gösterecek, pisliğinin üzerini örtecek, ben "ey dünya sesimi duy, işgal girişimi var" demeye kalkarsam da bu ulusal güvenlik sorunu olarak değerlendirilip, elimdeki son iletişim imkanı da bertaraf edilecek. Irak örneğini hatırlayalım. Senelerdir süren işgalin uzunca bir dönem bazı ayrıntılarını bilmedik. İçten içe yanlış olduğunun farkındaydı bütün dünya ama bize sadece ölen "masum" Amerikan askerlerinin haberleri ulaştı. Sonra sonra, tecavüzlerden, işkencelerden, katliamlardan haberdar olmaya başladık. Farklı mecralar da kullanıldı ama internetin de çok etkisi oldu...

Bir sonraki hedef neresi ben kestiremiyorum ama işte orada bu hataya düşmemek, açık vermemek için, foyaları ortaya çıkmasın diye şimdiden hazırlık yapıyorlar.

29 Ağustos 2009

How to Learn Turkish

Daha önce WikiHow' da "How to make Adana Kebab" başlıklı bir yazıdan bahsetmiştim. Bu yazı o kadar ilgi çekti ki, blogun trafiğinin epey bir kısmı Adana kebabı için yapılan aramalardan geliyor. Meğer Adana kebabı yapmaya meraklı ne kadar çok vatandaşımız varmış :)

Biraz önce yine böyle eğlenceli bir konuyla karşılaşırım düşüncesiyle WikiHow' da geziniyordum ve oldukça hoşuma giden bir başlık buldum;

How to learn Turkish (Nasıl Türkçe Öğrenilir)

Türkçenin ne kadar zengin ve bir o kadar da esnek bir dil olduğundan, öğrenmenin ve Türklerle bu dil aracılığıyla konuşmanın ne kadar keyifli olacağından bahsediyor. Türkçeyi öğrenebilmek için birçok tavsiyede bulunulmuş. Türkiyedeki kültürel zenginlikten de bahsedilmiş kısaca...

WikiHow organizasyonunu bu şık hareketinden dolayı kutluyorum. Farklı dillerde bloglar yayınlayan arkadaşlardan da ricam bu makaleye linkler vermeleri olacak. Güzel dilimiz Türkçemizin hakettiği ilgiyi yakalaması, hakettiği yeri bulabilmesi için ufak ama faydalı bir hareket olacaktır...

28 Ağustos 2009

İki Kelime

Kimilerine göre partnerine karşı olan duygularını çok sık vurgulaman, ilişkinin yıpranmasına sebep oluyor... Birçok ilişki de sadece karşılıklı duygular dile getirilemediğinden bitiyor, yuvalar yıkılıyor...

Demek ki çok değişken bu durum. Kişiye göre, ortama, toplumsal değerlere, kültüre göre farklı bakış açıları var. Yine de her durumda ortada bir ilişki var. Ne olursa olsun yine birbirini seven insanlar, sevdalar var. Aşk engel tanımıyor ya da kalıplara sığmıyor yani...

Kendi adıma duygularımı saklamayı ya da içimde hapsetmeyi sevmiyorum, fırsatım varsa doya doya yaşamalıyım diye düşünüyorum; bu da benim tarzım... Arada bir karşısındakinden duymak da istiyor insan. Bazen bilmek, hissetmek, onu zaten yaşıyor olmak yetmiyor. O sesi, o cümleyle birleşmişken duymak istiyor...

"Seni Seviyorum..."

Dünyevi değerler arasında sevgiden daha kutsal ne var ?

9 Ağustos 2009

Bloglar ve Forumlar

Blogların popülerleşmesi ve ücretsiz kaynakların yanında verilen desteğin artması ile ilgi çığ gibi büyüdü, malum... Türkiyedeki internet kullanıcıları da bu mecrayı pek sevdi, ilgi gösterdi.

Kurumsal anlamda önemi firmalar tarafından çok az anlaşılmış ve uygulanmış olsa da Türkiyede daha fazla kurumsal blog oluşturulacağı konusunda da benim açıkçası pek ümidim yok maalesef.

Şahıslar ya da gruplar tarafından oluşturulan blogların içerikleri ve kullanım şekilleri şaşırtıcı derecede çeşitli ve bu çeşitlilik Türk kullanıcılar arasında da görülüyor.

Bir çok servis, blogunuzu tanıtabileceğiniz bir sürü mecra var. Bunlardan faydalanabilmek için ne yapılması gerektiği konusunda yüzlerce konu mevcut.

Blogların bu kadar yaygınlaşması ve daha çok kullanılır olmasından önce daha popüler olan forumlarda ise durum biraz vahim. Bana göre kullanımı daha kolay olan ve sağlıklı yapılandırıldığında, konu başlıkları doğru seçildiğinde bloglara göre çok daha faydalı olan forumlara ilgi gittikçe azalıyor. Yine de daha çok insana ya da kaynağa, daha interaktif bilgi alışverişi yapabileceğimiz ortamlara ihtiyaç duyduğumuzda hala başvurduğumuz ortam forumlar... Özünde bakıldığında bloglar da bir konu açılması, kullanıcıların onlara yorumlar bırakabilmesi ve bu yorumların da cevaplanabilmesi fikir olarak forumlarla gelişen bir yapıya dayanıyor. Web 2.0 diye kandırıyorlar sizi inanmayın :)

Forumların genel yapısını bilirsiniz; ana başlıklar, alt başlıklar ve konuları organize etmek, hedefi ve yapısı gereği forumlarda daha kolay olur. Bu sayede aradığınızı bulmak ya da elinizdeki bilgiyi paylaşmak daha kolay olur. Konuya eklenen mesajların takip edilmesi bloglara göre biraz daha kolay olduğu gibi, önceki mesajlardan alıntı yapılarak cevaplayabilmek de bir avantaj bana göre.

Üyelerin gönderdiği mesaj sayısına göre rütbe almaları sanki biraz ego okşama, teşvik etme gibi görünse de, forumlarda çok mesajınızın olması bir anlamda saygınlığınızın olması gibidir. Sorulan sorulara ya da tartışılan konulara ne kadar katkı yaparsa, kullanıcının rütbesi mesaj sayısına göre artar.

Üye kullanıcılar arasında özel mesajlar gönderilebilmesi farklı bir sosyal ortam oluşturabilir.. Mesela bir dönem biz HerTürlü.Net' de buluşmalar düzenleyip, üyelerimizle biraraya geliyor, shbetler ediyorduk. Daha farklı aktiviteler gerçekleştiren forumlar da vardı.

Hala varlığını devam ettiren forumlar da var. Bahsettiğim paylaşımda esneklik özelliği sayesinde gittikçe de büyüyorlar... Aradığımız bir çok detaylı bilgiyi hala forumlarda bulabiliyoruz.

Velhasıl bloglar geldi, mertlik bozuldu sanki :) Daha önce üye olduğunuz, takip ettiğiniz forumlar varsa tekrar gözden geçirmenizi, onlardaki yenilikleri de takip etmenizi öneriyorum kısacası...

28 Temmuz 2009

Open Directory Project

DMOZ - Open Directory Project
Uzun zaman sonra web çalışmalarımdan birinin DMOZ' da yer aldığını görmek çok keyif verici oldu. Kayıt isteğimi uygun bulup onaylayan editör arkadaşa teşekkürler :)

Open Directory Project olarak bilinen DMOZ, internetin en prestijli ve ciddi dizin sistemi olarak tanınır. Bir çok arama motoru sistemi ve dizin servisi bu kaynaktan yararlanır. Alexa verileri gibi, DMOZ kaydınızın olması da Google PageRank değerini etkileyen faktörlerdendir.

DMOZ, gönüllü editörler tarafından işlenir ve içeriği oluşturulur. Kayıt için başvurduğunuzda bölgeniz ya da başvurduğunuz kategori ve alt kategoriden sorumlu editör sitenizi inceler ve dizine eklenecek kalitede içerik ve tutarlılık sergilediğinizi anlarsa başvurunuzu onaylar.

Spam sayılacak, birbirini tekrarlayan ya da başka kaynaklardan kopyalanmış bir içerikle bu sisteme girmeniz mümkün değildir.

Bütün SEO makaleleri ve kaynaklarda belirtildiği gibi özgün içerik bu noktada da işe yarar. En azından etik olarak da uygun görülen bir yolla yani içeriğin kaynağına link vererek bu engeli de ortadan kaldırabilirsiniz ancak yine de içerikten alıntı yapmanın ya da kopyalamanın dışında kendi yorum ya da eklemelerinizin bulunması, içeriğinizin özgünlüğü açısından önemlidir. Zaten başka bir yerde de bulunabilecek bir bilgiyi olduğu gibi alıp kopyalamak çok da mantıklı ya da faydalı bir hareket olmaz, bu açıktır.

Sonuş olarak benim de muhteşem bir içerikle insanlığa ışık tuttuğum gibi bir iddiam yok ama en azından bana ait birşeyleri ortaya koymaya çalıştığım farkedilmiş, bu da pek keyifli... Darısı başınıza mı denir, ne denir :)

23 Temmuz 2009

Ben ya da Biz

İnsan zamanla yalnız olmaya alışıyor. Etrafında karışan, müdehale eden, yönlendiren kimse olmaması pek güzel. Neyi, ne şekilde yapmak, yaşamak, hissetmek istiyorsan öyle olmasını sağlamak elinde. Sana ait bir günde sabah uyanacağın saatten, gideceğin yere, yapacağın ya da yapmayacağın işlere, zevk alacağın ya da hoşlanmayacağın herşeye tamamen kendi özgür iradenle karar verebilirsin...

Dost dediğin insanlar da ihtiyacın olduğu anlarda yanındalar belki, dara düştüğünde sana el uzatıyorlar, derdini, sıkıntını dinliyorlar... Daha ne olsun ?

Bu noktaya kadar herşey yolunda... Aman da özgürlük ne kıyak birşeymiş!...

Bunları yaşarken, hissederken hayatına birinin müdahil olması önemli bir olaydır. Önemli olabilmesi için de o kişinin herhangi bir arkadaşdan, dosttan farklı bir yeri olması, özel birşeyler yaşatıyor olması gündemdedir.

Geçmişin, yaşananların, çekilmiş acıların, tatsızlıkların anlamı kalmaz o saatten sonra. Senin ya da onun özel bir çabası olmamasına rağmen birşeyler değişmeye başlar. Yalnız olduğun zamanlarda hissettiğin huzur verici hissin, aslında bir boşluk olduğunu, birşeylerin eksik olduğunu farketmeye başlarsın. Anlarsın ki kalabalıkların içinde de yalnızmışsın. İnsanlarla paylaşabileceğin güzel birşeyin yokmuş halbuki, günü dolduruyormuşsun; bunu anlarsın...

Sonra bir süreç başlar. Hayat arkadaşını, o özel insanı anlamaya, tanımaya çalışırsın. Bazı şeyler yadırganır, garip gelir, belki ürkersin ama garip, sıradışı bir çekim vardır bir yandan da... Senin o eski büyülü dünyanda eksik olan birşeyi tamamlamaktadır bu şahıs; sevgidir bu kalbinin ritmini hızlandıran, adrenalin salgılatan, heyecanlandırıp bazen ürperten garip şey... Şefkati hissedersin, düşünmeyi, endişelenmeyi, uykusuz kalmayı, sevinci hatırlarsın, huzurun farklı bir halini hissetmeye başlarsın. Artık "ben" dışında bir de "o" vardır... Hissettiğin şeylerden eminsen "biz" olduğunu görürsün...

Bir ses, bir "Merhaba" hayatını değiştirivermiştir artık...

Sen hasta olduğunda seninle aynı acıyı yaşayan biri daha vardır artık, zamanında yemediğinde kızan, yeterince dinlenmediğinde azarlayan, kararsız kaldığında seni silkeleyen, sinirlendiğinde sakinleştirmeye, hata yapmanı engellemeye çalışan, senin için, seninle birlikte düşünen...

Hayat bu, tökezlersin, dostların elini uzatır, tutar... Ayağa kalkar ve yoluna devam edersin.

Diğerlerinden farklı olarak o özel insan seni yerden kaldırdığında gözündeki yaşı da siler... Salya sümük ağlamak istiyorsan da bunu onun omzuna yatarak doya doya yapabilirsin.

Ter koksan da tiksinmez senden, "çalışmış, yorulmuşsun" der... Sen yorgunsan o da yorgun hisseder, halsizsen, onun da keyfi kaçar... Güldüğünde seninle aynı tadı alır kahkaha atmaktan, ağladığında senin kadar o da hüzünlüdür. Herşey, iyi ya da kötü ayrımı yapılmadan birlikte göğüslenmektedir artık. Zorla olmaz bütün bunlar, keyifli bir mecburiyet hissi vardır içinde. İstediğin için, ne şekilde olursa olsun keyif aldığın için yapmak istersin hepsini...

Şimdi düşün bakalım hangisi daha keyifli, anlamlı, daha gerçek, daha yapıcı, daha yaratıcı...

Kumdan kaleler yapıp, her dalgada bir kenarından erimesini seyretmek mi, yoksa yokuşlarıyla, inişleriyle, acılarıyla, mutluluklarıyla bir hayatı, o özel insanla paylaşıp, aşkla bezeli koca bir dünya inşa etmek mi ?

Şimdi ayrımını yapabiliyor olman lazım; yalnızlığın seni ne kadar ayakta tutabilir ya da sevgi seni ne kadar yüceltebilir...

...

Düşünebilmek insanı ayrıcalıklı kılan özellik, bu herkesce malum. Bazen düşünmeden, öfkeyle, hırçın ve fevri bir tavırla kalp kırabiliyoruz. Bu da insan olmanın cilvelerinden... Hangimiz mükemmeliz ?

Cevap şu;

Sevgiyi yaşayabilen ya da yaşatabilenler...

Netice olarak; Seni Seviyorum diyebilecek kadar cesur olabilmektir esas marifet...

Çiğdem

19 Temmuz 2009

Töreniz batsın

Hafızamda yer eden tek namus cinayetiydi Güldünya’nın ölümü. Töre cinayeti demek daha doğru olurdu belki. Bir akrabasının tecavüzüne uğrayıp hamile kalmış, yolun ortasında kurşunlara hedef olup ölmemiş ve gözü dönmüş kardeşleri tarafından hastanede öldürülmüştü. Ne suçu vardı kendisinin karnındaki bebeği korumaya çalışmaktan başka bilinmez. Belki tecavüze uğradığı anda yaşamaktan vazgeçmişti ya da tecavüz edip günahına giren insanı sevmişti. Kendisine konulan isme inat dünya gülmemişti ona, genç yaşta toprağın altına girmişti bedeni.

İsmini anımsayamadığım bir genç kız daha var yine namus cinayetinin arkasına sığınıp hayatını kaybeden. Eniştesinin tecavüzüne uğrayan, ablasının evliliği bitmesin diye sesini çıkartmadan 2 yıl boyunca erkek sıfatına bürünen bir hayvanın cinsel isteklerini yerine getiren ve hamile kaldığı zaman ailesi tarafından katledilen. Asıl ölmesi, öldürülmesi gereken eniştesi iken bedelini kendi canıyla ödemişti o da. Kim bilir daha kaç kişinin günahına girecek erkek kılığındaki hayvan, kaç genç kız namus için öldürülecek.

İki kadının da suçu tecavüze uğramaktı ama her ikisi de evlilik dışı çocuk sahibi olmakla suçlanıp öldürüldüler sanki onlara bunu yapanların hiç suçu yokmuş, uçkuruna sahip çıkamayan o adamlar çok namuslularmış gibi. Belki sevmişlerdi o adamları, inanmışlardı onlara. Ama suçlu olan, namussuz olan onlardı çünkü onları yetiştiren zihniyet hala kadını mal gibi görüyordu. Kadın sevmezdi sadece erkeğine karşı vazifelerini yerine getirirdi. Evlenir, boy boy çocuklar doğurur ve köşesinde oturup kocasından gelecek emirleri beklerdi.

Hemen her gün gazetelerin 3. sayfalarında bir aşk ya da namus cinayeti okuyoruz.
Kendisini aldatan karısı X’i sokak ortasında bilmem kaç yerinden bıçakladı.
Ayrılmak isteyen sevgilisini öldürdü.
Sevgilisiyle birlikte karısını/kocasını öldürdü…………………diye.

İnsan sevdiği, canım dediği insana nasıl kıyabilir ki? Canım dediği insanın canını alma hakkını nasıl bulur kendinde? Aldatıldığı zaman neden kendinde bir eksik aramaz da karşısındaki insana bir takım sıfatlar yapıştırıp en kolay yol olan öldürmeyi seçer? Bu kadar zor mudur canım dediğin insanla oturup konuşmak, sorunlara çözüm aramak?

Ben bu tarz olayları okudukça ve duydukça artık tek bir şeye inanmaya başladım. İnsan asla başkasına aşık olmuyor. Sadece kendimizi sevdiğimiz için bu taşkınlığımız. Birisine aşık olacaksak bile bizi mutlu edeceğini düşündüğümüz için aşık oluyoruz bence. Ve o bizi aldattığında kendi mutluluğumuz tehlikeye düştüğü için öldürme yolunu seçiyoruz. Onsuz mutlu olamayacağımızı bildiğimiz için.

Velhasıl BEN duygusundan kurtulmadan, ne adam gibi ilişkiler yaşayabiliriz ne de gazetelerin 3. sayfalarında aşk ve namus cinayetleri okumaktan kurtuluruz…

Kim Korkar Hain Hayattan


An gelir, herşeyin sonuna geldiğimi, artık çare kalmadığını düşünürüm. Ne çözüm kalmıştır artık, ne de onu arayacak takâtim... Kapatıp gözlerimi, oracıkta öylece kalayım, hiçbirşey yapmadan, düşünmeden, sadece susup, için için, sessiz çığlıklar atayım isterim.

Defalarca olmuştur bu. Sizin de böyle hissettiğiniz zamanlar olmadı mı?

Yine de bugün varsam, hala inatla ayakta durabiliyorsam, söyleyecek birkaç kelimem varsa bütün sıkıntılara, sorunlara rağmen, bu, umudum ve inadım sayesindedir.

Sabrettim, çabaladım da herşeyi çözdüm mü ? Ya da hakettiğime inandığım yerde miyim ? Hayır...

Tek ve en önemli kârım, özgüven ve inanç oldu... Aklıma ve yüreğime daha çok güveniyorum artık. İnanırsam, sabredersem ve yeterince çaba sarfedersem aradığımı bulabileceğimi biliyorum.

Dünyada hâla güzellikler olduğuna, doğru insanlar da olduğuna, aşkın uzakta da olsa var olduğuna inandım, umudumu kaybetmedim, sabırla kendim olmaya devam ettim ve hayatın bunun karşılığında verebileceği en güzel hediyeyi aldım... Daha güzel bir örnek olabilir mi?

Diğerleri mi? Onların da sırası gelecek elbet... Artık yalnız da değilim hem; bir yoldaşım var... İki kat umut demek bu da... Tüm olumsuzluklar ve hatta hayatın bizzat kendisine karşı daha da güçlüyüm artık...

1 Temmuz 2009

Blogger Aranıyor

Eğer siz de klavyenize güveniyorsanız ve en güzel "Hobi Blogu"nu ben hazırlarım diyorsanız, hemen harekete geçin!


Garanti Emeklilik tarafından desteklenen bir yarışmadan bahsetmek istiyorum. 19 Haziran' da başlamış ama geç kalmış sayılmazsınız. Eğer hobiler başlığı altında değerlendirilebilecek çalışmalarınız, takip ettiğiniz konular varsa bunlarla ilgili en fazla 3 yazı yazarak sistem içerisinde bir blog oluşturuyorsunuz ve yarışmaya katılıyorsunuz. 31 Temmuz' a kadar vakit var. Ödül de tatil planı... Detayları isteyenler şu adresten bulabilir...

hobimlemutluyum.com isimli sitenin geneline bakıldığında ise oldukça hareketli ve katılıma müsait bir ortam görülüyor. Dalıştan, ahşap boyamaya, binicilikten plates'e, yoga' ya, fotoğraf, dans, gezi, kayak, seramik gibi bir çok klüp var ve bunlarla ilgili bir takım aktiviteler, yarışmalar, atölyeler düzenleniyor. Vakti olanlara tavsiye edilir...

Siz de hobinizle mutlu olun...

"Ne özel bir yeteneğim ne de herhangi bir hobiye ilgim var... Ne yapabilirim?" demeyin. Bu siteye girdiyseniz ve bu satırları okuyorsanız, doğru yoldasınız. Siz de hobisi olan mutlu insanların arasına katılabilirsiniz.

Aslında herkesin bir hobiye eğilimi vardır. Siz de ilgi alanınızı keşfedip, hemen şimdi ilk adımı atabilirsiniz. Mesela mutfağa girip yemek yapmaya başlayabilir veya herhangi bir müzik eşliğinde özgürce dans edebilirsiniz. Cep telefonunuzla fotoğraflar çekmeye başlayabilir, "Benim spora ilgim var" diyorsanız bir raket ve top alıp bir duvarın karşısına geçebilirsiniz.

-Yazımın geri kalanı da burada.

21 Haziran 2009

O Gün


İlk defa o gün sarılmıştım sana, kollarımı açtığımda sana getirdiğim bahar saçılmıştı tüm şehre... Yüreğinden yüreğime sevgin akıverdi sonra; içim ısındı...

O gün ellerimi tuttuğundan beri hiç üşümediler, hiç sıkmadım yumruğumu bir daha, kenetlenmedi parmaklarım acıdan...

Uzakta da olsan (şimdilik), hiç sensiz kalmadım. Farkında değilsin belki de, ben oradan ayrılırken, seni de aldım yanıma... Bir daha bırakmamacasına...


Hands

Tarif

Alın size huzurun tarifi;

biraz dikkatli olmak lazım
hafif özveri
bir tutam nezaket
bir taşım da saygıyla kaynattın mı
tamamdır...

18 Haziran 2009

Ben de Küçüktüm Bir Zamanlar

Bu böyle olmayacak. Klavyesi olan yazıyor... Yok yok, darılmayın hemen yahu :)

Takip edenler farketmiştir, uzun zamandır çok düzensiz yazıyorum. Düzenli giden birşey yok ki ben düzenli olayım... Baktım bu kadar ciddi konu yoruyor artık beni, ben de biraz eğlenelim dedim...

Yanlış duymadınız, bir zaman ben de küçüktüm... Arkadaşlarım her ne kadar bu derece eski dönemlerin tarih bilimini değil, arkeolojiyi ilgilendirdiğini düşünseler de, ben hala kendimi genç hissediyorum :)

Ben küçükken neler yapardım sorusunun cevabını öyle alenen vermek niyetinde değilim ama :) Zira pek de civcivli bir çocukluğum yoktu aslında...

Birkaç ayrıntı var ama, pek keyif aldığım, onlardan bahsetmezsem olmaz şimdi... Bazı arkadaşların da hevesi kabarmıştır şimdi; ayrıntı yakalayacaklar ya :D Pışık...

Ev kuzusu denir ya hani, biraz öyleydim ben. Sokağa salmazdı annem beni pek, bol bol evde zaman geçirirdim. Hatırı sayılır miktarda müzikal arşiv ve kitap da vardı, özellikle gemici babamın yurtdışında getirdiği kasetleri dinleyip, nadiren çıktığım sokakta çocukları etrafıma toplayıp uyduruk bir ingilizce ile şarkılar söyler, ceplerindeki bütün parayı toplardım... Ama benim ticarette zayıf olacağım o zamandan belliymiş; acırdım eve dönünce dayak yiyecekler diye, geri dağıtırdım paralarını konserden sonra :)

İstoşda o zaman sağlam kar yağardı, o zamanlarda serbestti sokağa çıkmak elbette. Ben masum, yumuşak kartopları yapar, sıkı ve adil oyun çıkarırdım, haylazın biri kaya gibi, içi buz takviyeli kartopunu kafama çaktımı da ağlaya zırlaya dönerdim eve, karda oyun macerası da genelde kısa sürerdi...

Oturduğumuz evin bulunduğu yokuşu tırmanır nefes nefese çıkardım yukarı okula giderken, o şerefsiz köpek sürüsü de her sabah durağa kadar kovalardı beni... Bir sabah da farketmeyin beni, ne bileyim uyuyakalın... yok... hiç sektirmedi adiler... 4-5 tane boyum kadar köpek, hav höv peşimde... yazıkmış bana :)

İstanbulda bizim çok imkanımız olmazdı sokaklarda birşeyler yapmaya ama oturduğumuz mahalle nispeten daha sakindi birçok yere göre... Ben bile o kadar az dışarı çıkmama rağmen, bir sürü sokak oyunundan nasibimi aldım. Sayfalarca yazacak kadar olmasa da güzel anlar var aklımda kalan... Ama dedim ya, fazla ipucu vermek yok ;)

8 Haziran 2009

Sanal gerçeklik.

Buz gibi bir ekranda sıcak bir merhabaydın sen. En gerçekten daha gerçektin.

Rotasını, klavyeye dokunan parmaklarımızın çizdiği yolculukta aynı durakta karşılaştık biz. Sıcacık bir merhabaydın sen buz bir ekranda.

Yalnızdık, yolu yok yalnızdık. Bir şekilde yalnız. Gerçek yasam içindeki sanallığımızdan kaçıp, sanal yasamdaki gerçekliğe soyunmamış mıydık cebimizdeki yalnızlık ağırlaşınca. Sonra çıplaklığımıza kelimelerimizi giyinmemiş mıydık? Açıp tüm gizlerimizin önünü, istediğimizce özgür, dilediğimizce deli, yaşayamadığımızca çocuk, inandığımızca kendimiz olduk. Nasıl aktık birbirimize zaman içinde, kol bulmuş nehirler gibi.

Söylenememiş biriktirdiklerimizi, kırılmış umutlarımızı, bedeli ödenmiş vakitlerimizin bıraktığı fermanı, yitirdiklerimizi sormadık mı, anlatmadık mı birbirimize güvenerek? En gülünmeyecek şeylere bile gülmedik mi çocuklar gibi bir masalın içinde kahkahalarla, haytaca, tüm günün ciddiliğini fırlatıp bir kenara ! Olabildiğimizce özgür, umursamazca kati, tüm öfkemizle, yığılan isyanlarımızın hırsını çıkardık ! Ağladık, güldük birlikte harf harf... Yağmuru yağdırdık, güneşi doğdurduk, ayrı mevsimlerde aynı mevsimin soğuğunda üşüdük, sıcağında ısındık, dostluğu paylaştık biz.

Herhangi bir günün yorgun akşamında dudağımıza değmeyen bir fincan kahvenin tadını bildik.

Buz gibi bir ekranda sıcak bir merhabaydın sen...

30 Mayıs 2009

Gün Gelir...


Yola çıkıyorsun işte... Beklediğin, hayalini kurduğun, ideallerinin, hedeflerinin başlangıcı tayin ettiğin büyük yolculuk başlamak üzere... Yarından itibaren yeni bir hayat başlıyor senin için; kutlu olsun sevgilim.

Elbette her başlangıç tedirgin eder insanı, sonunu kestiremeyebilirsin, belki korkarsın... Senin hayallerin kocaman; yüreğin kadar olmasa da...

Allah yar ve yardımcın olsun, yolun da, bahtın da açık olsun...

Bir gün ben de geleceğim yanına, herşeyin karşısına birlikte dikileceğiz, omuz vereceğiz birbirimize... Yolun sonuna da birlikte varacağız...

Meleğim; alınterin, emeğin için çıktığın bu yolda hep seninleyim ve seninle gurur duyuyorum...

Morning on Road

22 Mayıs 2009

Yolculuk

Yolculukların en güzel yanı ulaşacağım yerde karşılaşacaklarımı hayal etmek bence... Yol boyunca aklımdan bir sürü senaryo geçer, kendi kendime konuşurum bazen; "ben şöyle diyorum o(nlar) da böyle cevap veriyor..."

Yeni yerler, yeni yüzler, yeni hayatlar... Çok cazip bana göre. İçimde bastıramadığım bir keşif duygum var eskiden beri ama bu duyguyu destekleyecek nakit bulmak ayrı bir konu elbette :)

Bu sefer yolculuk sebebim çok farklı ve özel; yeni bir hayata adım atıyorum, bir hayat kurmaya gidiyorum; heyecanlı ve mutluyum... Canım' a gidiyorum...

Allah herkese, kendini benim kadar mutlu hissedebilmeyi nasip etsin...

15 Mayıs 2009

2

2... 20... mümkün olsa 200 yıl... Gitme... Sakın... Isıt ruhumu; üşüyorum sensiz...

13 Mayıs 2009

Müze Kart

T.C.Kültür ve Turizm Bakanlığı tarafından çok takdir ettiğim bir çalışma başlatılmış. 20 TL ücretle satın alacağınız Müze Kart ile bir yıl boyunca Türkiyenin her yanında 300' den fazla müzeyi ve ören yerini sınırsız olarak gezebiliyorsunuz...

Gezilebilecek bütün müzelerin listesini bu dosyada ziyarete açık oldukları gün ve saatlerle birlikte vermişler.

Benim gibi müze meraklıları için kaçırılmaz bir fırsat...

Çok akıllıca bir çalışma olmuş. Böylece hem insanların dikkatini çekip, ilgiyi artırmak mümkün, hem de ciddi oranda gelir elde edilebilir. Bu ve benzeri kampanya tadında çalışmaları daha sık görebilmeyi umut ediyorum ve bu fikri yaratanları da kutluyorum...

Ayrıca güzel de bir tüyo vereyim; Atlas dergisi Mayıs sayısında 1 aylık Müzekart hediye ediyormuş... Biraz geç farkettim ama hiç yoktan iyidir :)

11 Mayıs 2009

Erkek (M)illeti..!!!

Şahsi kanaatim kalpten beyine giden bağlantılarınızdan birinde kısa devre olduğu yönünde olsa da evet kadın milleti olarak biz de siz olmadan yapamıyoruz nedense.Elbette siz erkeklerin nasıl ki kadınlarda anlamlandıramadığı şeyler varsa bende de var bu tür şeyler.

Mesela;
-Neden ağzınıza sıçacağı gün gibi ortada olan bir hatuna aşık olup,sıçım işlemi olduktan sonra kendinize değil de hatuna kızarsınız? Ve neden bu durumdan sonra yeryüzündeki bütün hatunlardan intikam almayı kendinize görev bilirsiniz?

-Neden arkadaş olarak çok eğlenceli iken sevgili sıfatına bürününce değişirsiniz?

-Neden sömürülmeye bu kadar müsaitsiniz?

-Neden kadınları yemek yaparak etkileyeceğinizi düşünürsünüz?

-Neden çok sevildiğinizi anladığınızda kıçınız kalkar?

-Neden gizli saklı ağlarsınız?

-Neden duvarlarınız var?

-Neden şefkate ihtiyacınız olduğunuzu gizlersiniz?

-Neden hayatta hep tetikte durursunuz?

-Neden dışınız sert içiniz yumuşaktır?

-Neden empati yeteneğiniz azdır?

-Neden problemlerinizi hep kendinize saklarsınız?

-Neden terk edileceğinizi anladığınız anda atağa geçersiniz?

Neden,neden,neden……..?

Var mı bu soruları cevaplayabilecek kendini çözebilmiş bir ademoğlu?

9 Mayıs 2009

Kadın Milleti

Ne onlarla oluyor, ne de onlarsız... Hatta onlarsız hiç olmuyor :)

Bir defa onlar olmasa bizim hayatımızı kim yola hale sokacak ? Misal ben sabahları bir yandan annemin, bir yandan sevgilimin telefon tacizleri olmadan uyanamıyorum :) Gece de yatmam için benzer bir baskı lazım...

Gecenin bir yarısı banyo yapmayı aklımdan geçirdiğimde, çoktan herşey hazırlanmış oluyor... Sanki aklımı okuyor annem :)

Bu arada anneler gününü de kutlamadan geçmeyelim...

Sonra bütün bir hayatını bir erkekle geçirmek fikri erkek olarak bana bile bazen katlanılmaz gelirken kadınların bunu başarabilmesi yeterince sıradışı...

Kuaför olayı var sonra, saçlar, kaşlar, gözler... çok uğraştırıcı, çekemezdim herhalde... Hele şu ağda olayı... brrrr...

Anlayamadığım ve meraktan çatladığım noktaları maddeleyim bakalım;

- Hergün işe giderken farklı bir kıyafet giymek kadınlar için neden mecburiyet gibi ?
- Neden o kadar çok ayakkabıları var ve neden her özel durumda giyecek ayakkabı bulamıyorlar ?
- O kocaman çantaların içinde ne taşıyorlar ?
- Cicili bicili, incik boncuk dolu, tüylü şeylere neden bu kadar meraklılar ?
- Neden ağır işleri hep erkeklere yaptırıyorlar ?
- Teknik işlerden (bilerek) hep uzak durmalarına rağmen, çamaşır makinesi kadar kompleks bir cihazı nasıl bu kadar başarılı kullanabiliyorlar ?
- Neden bu kadar çok konuşuyorlar ?
- Tam bir tartışmanın ortasındayken nasıl bu kadar keskin şekilde susabiliyorlar ?
- Kötü olduklarını hissettirdikten sonra neden "yok birşey" diyorlar ?
- Niye sadece onlar naz yapabiliyor ?

Aklıma geldikçe eklerim daha bir sürü soru var da bunlar bir nefeste aklıma gelenler... :)

Ha bir de kadınlara evlenmek için önce tek taş yüzük alınması zorunluymuş gibi empoze eden yazılı ve görsel medyayı da şiddetle kınıyorum... Bak benim sevgilim fikrine bile karşı çıktı; demek ki şart değilmiş... ;) Maksat gönüller bir olsun, gerisi yalan...

Var mı yukarıdaki soruları cevaplayabilecek ? Özellikle kadınları çözebilecek seviyeye yani nirvana' ya ulaşmış erkeklerden cevap bekliyorum...

21 Nisan 2009

Sen iste yeter...

Belki bana kızacaksın, belki azar bile işitirim ama olsun, artık cevap verme vakti geldi sevgilim, işte isteklerinin her birine cevabım...
Burdan buyrun...


Hayatıma giren son kişi ol istiyorum…
- Hayatına giren son kişi olmayı senden daha çok istiyorum...
Geçmişimi sorgulama,bana geçmişimi unuttur istiyorum…
- Benim hevesim seninle geçirebileceğim güzel yarınlarda... Geçmiş, iyisiyle kötüsüyle orda kalsın...
Kadir kıymet bil asabımı bozma istiyorum….
- Hayat bana senin kadar güzel bir hediye vermiş, nasıl bilmem kadrini, kıymetini...
Güncellenebilme özelliğin olsun istiyorum…. :)
- Muhtelif zamanlarda firmware update' lerim çıkar merak etme :) Üretici firma garantisi ;)
Keşke değil iyi ki ol istiyorum…
- Sen benim "iyiki"'m oldun bile... umarım ben de senin için olurum...
Beklentilerinden arınmış ol istiyorum…
- 5 çocuktan başka beklentim yok senden hayatım :)))
Osuruktan nem kapma istiyorum…:)
- Olmazsa cebimde naftalin taşırım şekerim, sorun etme sen ;) Hiç öyle huylarım da yoktur hem...
İnsan ol istiyorum…
- Sana duyduğum aşk bana insan olduğumu her nefes alışımda hissettiriyor zaten...
Patlıcanı sende sevme istiyorum : )
- Patlıcan konusu biraz karışık ama dışarıda yerim, eve gelmeden de sakız falan çiğner kokuyu da hallederim sorun olmaz sanırım :)
Kendini de beni de kasma istiyorum…
- Eğer benim yanımda kendini özgür ve güvende hissedemezsen başka ne için seviyor olabilirim ki seni ?
İnsanlara olan güvenime bir darbe daha vurma istiyorum…
- Sana yapacağım herhangi bir saygısızlık, öncelikle kendimi yaralamak olur, kendime saygımı kaybetmek demektir... Çabam bunu korumak adınadır... Saygı olmayınca, kuru sevginin kime faydası var...
Akıllı ol istiyorum..:)
- Aklımı başımdan almışken sevdan, bu da söz mü şimdi :)
Benden önce uyanıp kahvaltı hazırlayabilme özelliğine sahip ol istiyorum..:)
- Al işte sürprizlerden birini mahvettin bile :(
Geçmişindeki ilişkilerinin izlerini taşıma istiyorum…
- Merak etme; herkes layık olduğu yeri bulur...
Beni kategorize etme istiyorum…
- Ederim... Hiç kusura bakma... Seni gönlümde diğer tüm insanlardan farklı bir yere koymak kategorize etmekse ettim bile...
Her istediğime evet deme istiyorum…
- Bak buna evet diyeceğim şimdi kızacaksın :) Klon değiliz ki biz, elbette farklı baktığımız konular olacak...
Galeta yeme istiyorum :)
- Herşey tamam ama, galetama el uzattırmam :)) Bu ne yahu ? :D
Benden 5 çocuk sahibi olma fikrini aklından çıkar istiyorum :)
- Canım yabancı mıyız, anlaşırız elbet, buluruz bir ortasını :))

Hem niye terkedeyim seni ?... Ben seninle bir hayata, bir ömür, her gün doğumunda yeniden başlamak isterken, neden bu romanın son sayfasından başlayayım ki ? Bir ömür sürebilecek bir şarkının neden ilk önce son kıtasını okuyayım ki ? Hemde o satırlar, kollarında ölmeyi anlatırken; bizi ayırabilecek son seçeneği...

Seni Seviyorum...

14 Nisan 2009

Bu kaçıncı?


Utanıyorum.

Yargıdan utanıyorum.

Emniyetten utanıyorum.

Devletimden utanıyorum.

Hükümetimden utanıyorum.

Savcılarımdan utanıyorum.

Başbakanımdan utanıyorum.

Vatanını seven insanlara bu yapılanlardan utanıyorum.

İçim sızlıyor,bu ülkede sahip olmak istediğim gelecekle ilgili endişelerim artıyor,kaçıp gitmeyi düşünüyorum bazen... Ama sonra bu ülkeyi çulsuzlara bırakmamak gerek diye utanıyorum...

Sözde Ergenekon terör örgütünü çökertmek için yapılan, şu anda 12. dalgaya sahip olan, devamının da geleceği belli olan, nedense çoğunluğunu aydın diye nitelendirebileceğimiz, Türkiye'nin daha adil, daha yaşanabilir ve daha çağdaş olmasını isteyen insanlarını hedef alan operasyonda Atatürkçü hakimlerin, rektörlerin gözaltına alınması bu davanın kimin güdümünde işlediğini ortaya koyuyor aslında...

Benim anlam veremediğim ise; madem bu örgüte mensup olanlar, sözde terör örgütü ile "yıldırma, cana kıyma ve malı yakıp yıkma, korkutma" eylemlerini gerçekleştirecekler ve bu yüzden suçlanıyorlar; peki yerel seçimlerden önce sağa sola tehditler saçarak, gücünü kötüye kullanarak aynı eylemleri yayın organları önünde aleni bir şekilde gerçekleştirenlere ve tüm karşı düşüncedekileri mahalle baskısı, tartaklama gibi yöntemlerle sindirenlere "terör örgütü" den(e)memesi, böyle bir operasyon düzenlen(e)memesi... ne kadar ironik, ne kadar adaletsiz değil mi?

K.K.A.P.F

10 Nisan 2009

Gelecek

Adını her anışımda, aldığım her nefeste, içtiğim her kadehte yüreğim biraz daha hızlı çarpıyor "sen" diye... Ümitliydim "gelecek" diye, geliyorsun işte...

Eli kulağında; şenlenecek gökyüzü sen geldiğinde, İstanbulda bahar farklı bir anlam kazanacak... Ağaçlar eğilip selamlayacak seni, kuşlar şarkılar söyleyecek gelişinin şerefine...

Ve yarın daha bir güzel gelecek İstanbul' a, yaşamayı daha çok sevecek yaşadığı bütün kepazeliklere rağmen... Kıskanacak beni sonra, ondan daha çok seviyorum diye birini...

Yarın cennet yeryüzüne inecek...

Geçenlerde sohbet ederken birşey söylemişti bana; "İnsan karşısındakini kendi gibi bilirmiş" diye... Cevabını Özdemir baba vermiş bile :

Her seven sevilenin boy aynasıdır. Sevmek sevilenin o aynaya bakmasıdır.

5 Nisan 2009

Sihirli Düşler

Bana düşlerini anlattı bütün gece... Gizemli dünyasının en ücra köşelerine taşıdı beni, sihirlerle dolu düşlerinde gezdirdi... Elimi tuttu ve o bambaşka diyara aldı götürdü beni...

Acılarını, gerçeklerini, hüzünlerini, sevinçlerini, hayallerini bütün çıplaklığıyla seriverdi önüme...

Sihirli düşler kurduk birlikte bütün gece...

Tuttu elimden ve gittik gidebildiğimiz en uzak yere...

30 Mart 2009

Kimya Sorusu

korkacak birşey yok... benim bu; soydum ruhumun bütün elbiselerini, çıkardım maskelerimi, geldim kapına...
daha da inanamıyorsan, gözlerimin tam içine bakar,
elimi tutar sorarsın aklında ne varsa
bakalım ne söyleyebileceğim sana,
bakalım rol yapabilecekmiyim ?
hayat iksirine yarın sabah hala sahip olabilecekmiyim garantisi yok...
sana bugün verebileceğim ne varsa veriyorum...
geceden yenilerini ekip
sabaha topluyorum
yeniden geliyorum huzuruna
yenilenmiş bir aşk sunuyorum her sabah
belki yarın sabahki ekinleri toplayacak
vaktim olmaz
kim bilir
bugünü ne için kaçırayım ki ?
kimyada yoğunlukla ilgili formüller vardır illaki
ama aşkın kimyası hakkında formüllerin yazılı olduğu bir kitap var mı bildiğin ?
var mı ideal yoğunluğu verebilecek bir formül ?

24 Mart 2009

Hizmet mi hezimet mi?

Ben küçükken,daha Mersin Büyükşehir belediyesi mertebesine erişmemişken belediye başkanlığı seçimlerinde hepi topu 2 tane amca aday olurdu.Kaya Mutlu ve H.Okan Merzeci.
İstisnasız 5 yıl biri,5 yıl diğeri görev yapardı.Ama gel gör ki her biri bir öncekinin yaptıklarını yıkıp yenilerini yerine koymaya çalışırken geçerdi o 5 yıl ve benim şehrim kalırdı yine yapılamayan halleriyle ortada.

Gel zaman git zaman,günlerden bir gün Büyükşehir oldu benim ilim.Altına 3 belediyeyi daha aldı böylelikle.Değişim süreci başlamış bulundu.Yeni oluşumlarla birlikte değişmeye başladı kentin yüzü.Önce sahil şeridimiz harika bir hal aldı,festivaller ardı ardına yapılmaya başlandı,kentin basketbol takımı 1.ligde oynamaya başladı vs..Gerçi futbol takımının hali hala içler acısı ama olsun.

Şimdi 10 yıldır her gün biraz daha gelişen kentimde yine bir seçim telaşesi var tüm yurdumda olduğu gibi.Bir tarafta sahil kentimize Türkiye’nin en büyük artıma tesisini kazandıran,göreve geldiği günden bu yana kentimizi tam anlamıyla adam eden mevcut başkan,diğer tarafta seçimlerden sonra halkın arasına asla karışmayacak olmasına rağmen sms yolu ile belediyeye şikayetlerde bulunabileceğinizi söyleyen,güneş enerjisiyle çalışan sokak lambalarının varlığından yeni haberdar olan,görme engelli arkadaşlarımızı yeni hatırlayıp bununla ilgili caddelerde düzenlemeler yapacağını iddia eden,zaten yıllardır sanatçıların resimleriyle süslenen elektrik trafolarını görmeyip onları süsleyeceklerini iddia eden,şehrimizi adeta Alice’in Harikalar Diyarına çevirebilecek güçte adaylar.Hey anam hey beeee…

Hepinizin ciğerini biliyoruz ve sizi 30 Martta hezimete uğramış halinizle görmek istiyoruz.

K.K.A.P.F.

23 Mart 2009

Ben demedim mi ? (Hoşgeldin)



Ben demedim mi bu bahar havaları beni mahvedecek diye ? Al işte, vuruldum, tutuldum gitti... Ne olacak şimdi benim halim ?

Uzaklardan duyduğum bir kuş sesinin peşine düştüm, kalktım gittim düşler ormanının diğer ucuna. Güneşin tüm sıcaklığını, doğa ananın şefkatini, hayatın coşkunu bahşettiği bir peri karşıladı beni... Anladım ki her namesinde biraz daha büyüleyen o ses, O' na aitmiş...

Ne gittiğim yolu gördü gözüm, ne yorgunluğu... Geçmiş kayboldu, gelecek anlamsızlaştı ve an tarif edilemez heyecanlarla kazıdı zihnime kendini, yaklaştığı her adımda, aldığı her nefeste, yürüyüşünde, "hoşgeldin" deyişinde...

"Varmışsın" diyebildim, "rüya değilsin... asıl sen hoşgeldin..."

Hesaplayamadım bile zamanı, ne oldu, ne zaman ellerindeydim, ne zaman yola düştüm yeniden ?... Daha varlığının sarhoşluğunu atamamıştım üzerimden; hasretin mi sarsacak bir de ?...

Güzel çiceğim, çiğdem' im, canan' ım... hoşgeldin... binlerce defa...

20 Mart 2009

Sinerji

Şimdiye kadar kendi başıma at koşturduğum, canım ne isterse onu yazdığım, babamın çiftliği muamelesi yaptığım blogumda artık bir ev arkadaşım var. Artık kafama göre ortalığı dağıtamam, pasaklı yaşamaya son...

Kendisini sizlere takdim etmekten gurur duyuyorum... Huzurlarınızda...

Kediye Kafa Atan Psikopat Fare...

Hoşgeldiniz sayın fare... :)




Editim geldi: :)
Efendiiiiim,öncelikle hoşgördüüüm...
Zevkle okuduğum yazılara müdahil olabilecek olmak eğlenceli gibi görünüyor şimdilik.
Ay çok mutluyum okuyucu anlatamam sana..Bööyle midemde kelebenkler uçuşuyo,kalbim çarpıyo,mideme kramplar giriyo falan.Hemen yanlış anlama ,bunlar bana her yeni mekana gittiğimde oluyo:Pp
(kedime not: ev sahibi atlarını benim üzerime doğru sürer mi acep?)

İmza:K.K.A.P.F