Geçenlerde Facebook' da, çok eskiden tanıdığım bir arkadaşımın durum güncellemesini farkettim; nişanlanmış... Çok sevdiğim, güzel bir insandır, çok mutlu oldum. Bir mesaj atıp kutlamak istedim. Epey zamandır görüşmediğimizi fark edip, telefon ettim. Sohbet ettik uzun uzun.
Konuşurken, birbirimizin sesini 8 yıldır duymadığımızı hesapladık. Yorumu enteresandı; Facebook' da arkadaş listemizde olunca, sanki hergün görüşüyormuş, her yaptığından haberdar oluyormuşuz gibi geliyor.
Doğru, artık birbirimizi aramıyoruz, görüşmüyoruz arkadaşlarımızla, tanıdıklarımızla. Birbirimize zaman ayırmıyoruz.
Bir örnek daha; bir başka arkadaşım... Evlendi... Nikahına gitmiştim ama sonra çocuğu doğduğunda facebook' dan öğrendim, çocuk büyüdü, yürümeye konuşmaya başladı, fotoğraflarını gördüm, videolarını seyrettim. Sanki çocuk yanımda büyüyor gibiydi...
Birgün başka bir konudan aradım, çocuğu da sordum. Dargındı arkadaşım. Çocuk büyüdü, askere göndereceğiz, sen daha bir kere görmeye gelmedin dedi. Haklı... Daha bir kere kucağıma almışlığım yok ama hakkında bir sürü şey biliyorum ufaklığın.
Sosyal medya da bir yere kadar velhasıl; sosyalliğimizi de elimizden almamalı. Doğumgünlerinde duvarına kısacık bir kutlama mesajı bırakarak, arada bir dürterek, oyun istekleri göndererek, iletilerini, paylaşımlarını beğenerek insanlarla bir ilişki yürütemeyeceğimiz belli oldu artık; en azından ben iyiden iyiye hissediyorum bunu artık...
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder
Her fikir önemlidir...