6 Temmuz 2011

Tecrübe

Bazen çok zor olabiliyor, çok acı, sıkıntılı süreçler yaşanabiliyor. Geceler uykusuz, soğuk, sarhoş, bomboş ve karanlık oluyor; normalde olduğundan çok fazla hemde...



Birinin, birşeyin varlığına ya da yokluğuna alışmak, kabullenmek, sindirmek... Elinde tutmak ya da yeniden kazanmak için çaba sarfetmek... Kahrolmak... Her olanda, her söylenende hatırlamak, her gün biraz daha yıpranmak, eksilmek...

Akıldaki herşey -herşeye rağmen- dürüstlük ve sadakat üzerine kurulu... Bir umut...


---------------------------------------

Hayat insana öyle şeyler yaşatıyor ki, düşünmeden edemiyorsunuz "ben bunu hakedecek ne yaptım?" diye... Vardır elbet bir sebebi de o anda anlamak çok mümkün olmayabilir... (Belki sadece fazla güvenmektir hatamız, kimbilir?)


Bunların hepsi birer tecrübe... Benim kalın kafam şimdi aldı daha, insanlara neden güvenmemek gerektiğini ancak sağlam bir tokat yediğimde anladım... Ne kadar kolay yalan söylenebildiğini, ne derece inanarak ve özgüvenle yalan söylenebileceğini yeni öğrendim... Sadakatin yaralı, dürüstlüğün de sakat olduğunu gördün...

----------------------------------------

Çok mu karışık oldu, anlam bütünlüğü mü eksik? Çok üstünde durmayın, ben de öyle yapıyorum artık...

Hiç yorum yok:

Yorum Gönder

Her fikir önemlidir...