Düşler

Eskiden hayal kurma şansımız vardı...

Artık o da yasak...



--------------------

Yorgun duslerimiz vardı bizim.

Bir bir vurdular hepsini...

Hiç kanamadı, çünkü,

Zaten hiç yaşamamışlardı

Anlarım

Sus, konuşma; yorgunum.

Anlatmaya çalışma; ben biliyorum...

Sadece gel

Öyle yada böyle

Nasıl istersen

Sakın konuşma ama

Gözlerinin sesini bastırmasın

Bak yeter; ben anlarım.

Resim

Ben aslında komik biriyim galiba. Çok şey için, çok zaman kaybediyorum. Hayatımın anahtar anlarını minik kağıt parçalarına not alıp, sonrada insanlara bu şekilde anlatmaya çalışıyorum savaşımı, yalnızlığımı, kalabalığımı, aşkımı...

Halbuki çok daha kolay bir yolu varmış, yeni farkettim;

Yapıştırıcam bir resmini senin, bir boş sayfanın ortasına ve göstericem her sorana...

Anlayana...

-1998-

Susarım

Yorgun bir gece
Yalnızlığın denklemi
Seslerin ötesinde
Sensizliğin tam içinde
Yok olan bir senliğin
Hiç olan bir benliğin
Olmayışının haykırışı dilimde
Zaten yoktu
Söyleyemiyorum
Susuyorum.

Tren

Trende iki adamla saatlerce konuştuk. Onlar bana siyaseti anlattılar, bende dinledim. Bana dinden bahsettiler sustum. Seni anlatmak isterdim; zavallı beyinlerde kirletmek istemedim.

Bana "Gençsin, hayatı tanımazsın" dediler. Kendilerince haklıydılar.

Ben hayata aşığım diyemedim; anlamazdı onlar.

Seni hiç görmedilerki...



Temmuz 98 / 03:15