Sonra sosyal medya siteleri ve uygulamaları geldi. Daha çok insana daha kestirme yoldan erişmeye başladık. Hepimizi bir tembellik aldı bu yüzden. Kısa kısa yazılarla dert anlatabilir oldukça bloglarda uzun yazılar yazmak zor gelmeye başladı. Blog alemi gitgide sessizleşmeye, ıssızlaşmaya başladı.
Bir dönem bütün dünyaya açılabilmek için tek fırsat gibi gördüğümüz, sesimizi herkese duyurmak için heyecanlandığımız bu mecra çöle döndü, kurudu kaldı.
Dünya genelinde hala çok aktif kullanılıyor olsa da bireysel kullanım hep zayıf kalacak, o belli oldu artık. Facebook, Instagram gibi sosyal medya platformlarının algoritmalarını çözersen bir içerikle yüzbinlerce insana ulaşmak mümkün iken buraya yaz babam yaz da üç beş kişi okusun. Ölme eşeğim ölme...
Yine de ben bir umut Türk blog yazarları yeniden bir silkinir, birşeyler yapmaya başlar diye ümitliyim. En başta bunu hayal ederken benim birşeyler yapıyor olmam gerekiyor elbette. Bakalım ne kadar süre devam ettirebileceğim.
Ayağa kalkmak ve yeniden içerik üretip güzel işler çıkarabilmek ümidiyle hepinizi tekrar blog alemine davet ediyorum sevgili yazar dostlar...
Haydi bir kez daha...
Fotoğraf: Vlada Karpovich: https://www.pexels.com/tr-tr/fotograf/fincan-kupa-akilli-telefon-dizustu-bilgisayar-4050351/