Büyüyünce ne olacak sence?

Özel olarak bir durumu yoksa, her insanın, diğer bütün canlılar gibi üreme yeteneği var. Kadın ve erkek olarak operasyonda bir takım roller üstlenerek üreme denen süreçte etkin olabilirsiniz, teknik olarak çok da abartılacak bir durum değil. Yani süreç biyolojik olarak muhteşem elbette ama konumuz o değil...

Kimi insanlar bir çocuk sahibi olmayı istemeyebilir, belki sorumluluğunu üstlenmek istemiyor olabilir ya da kendince haklı olduğu farklı gerekçeleri vardır, bu da seçim meselesidir, kimse karışamaz. 

Yok eğer çocuk yapmaya karar verdiyseniz de, sonrasında muhtemel birçok şeyi göğüslemeyi göze almışsınız demektir. 

Uykusuz geceler yaşayabilirsiniz mesela. Bebeğinizin karnı acıkır, gazı vardır, belki hastadır. Sabretmeniz gerekir, ihtiyaçlarını karşılamak zorundasınız, ona ilgi göstermeli, karşılıksız sevmeli, onu kendi başına ihtiyaçlarını karşılayabilecek fiziksel ve psikolojik olarak sağlıklı bir birey olana kadar koruyup kollamak zorundasınız.

Liste bu şekilde uzar gider. Aralıktaki süreçler, başlı başına kitaplar dolusu konu demek zaten. 

Tüm bunlar yaşanırken sizin çocuğunuza nasıl örnek olduğunuz, daha ilk günlerden itibaren ona nasıl davrandığınız, onu ne kadar takip edip, ne kadar sahip çıktığınız, ona ne verip ne veremediğiniz gibi bir dolu detay, ileride onun neye dönüşeceğine çok etki edecek.

Göstereceğiniz ilgi, şefkat, ona kendini güvende hissettirebilmeniz, yanında olduğunuzu bilmesi, önemli. 

Doğduğu andan intibaren onun için yapacağınız her şey onun hayatını şekillendirecek. 

Çocuğunuza nasıl davranmanız, onu nasıl yetiştirmeniz gerektiğiyle ilgili bir sürü fikir dolanacak kafanızda ama bir bakacaksınız ki sizin bildikleriniz, doğru sandıklarınız sizin çocuğa uymuyor. Niye? Çünkü onun da bir karakteri var... Babanızın ya da annenizin size davrandığı gibi davranıyorsunuz ama o sizin gibi tepki vermiyor değil mi? Çünkü o da ayrı bir birey.

Şartlar aynı şartlar değil, zaman aynı zaman değil, siz anne babanız değilsiniz, çocuğunuz da siz değil...

Denklem karışmaya başladı değil mi?

Bir şekilde doğru adımları atamıyorsanız ve çocuğunuz büyüdükçe olaylar kontrolünüzden çıkmaya başladıysa belki de profesyonel destek almak daha akıllıca olacak, ne dersiniz?

Eğitim sürecinde yanında olmazsanız, sorun yaşadığında çözüm için yanında olmazsanız, hata yaptığında çözüm üretmesi için destek olmazsanız ve tüm bunları tek başına çözmesini bekler, yalnız bırakırsanız, hatta kızar, küçümserseniz belki de daha fazla yanılacak, daha fazla hata yapacak.

Peki büyüdü de bitti mi? Nereye gider, kimlerle arkadaşlık eder, zevkleri, alışkanlıkları nelerdir, biliyor musunuz? Elbette darlamadan, hesap sormadan, birlikte zaman geçirmek için fırsatlar yaratarak yanında olmanız size bir sürü ipucu verecektir.

İlk çocukluğundan beri aile ile de keyifli zaman geçirebileceği fikrini aşılamışsanız eğer, büyüdükçe elbette sizden biraz uzaklaşacak, özdürlüğünün peşine düşecek, kendi ayaklarının üstünde durmaya çalışacaktır ama sizinle de mutlu olabileceğinin farkında olduğundan size de zaman ayıracaktır. Yapmıyorsa da hiç kızmayın, siz büyüklerinize ne kadar zaman ayırıyorsunuz? Çocuğunuz buna ne kadar şahit oldu?

Gündelik hayatınızda rastladığınız topluma karşı saygısız, saldırgan, küfürbaz, alkolik, uyuşturucu bağımlısı, hırsız ya da benzeri bir sürü sıfatla tanımlayabileceğiniz bir sürü insan, çoğunca büyüme sürecinde ailelerinden yeterli sevgi ve ilgiyi görmeden büyümüş, aşağılanmış, hor görülmüş, belki dayak yemiş ve bu yüzden (genel geçer kavramlarla) doğru insan nasıl olunur bilmeyen, sağlıksız bireyler aslında...

Başka sebepler de olabilir elbette ama çoğunluğunun böyle olduğunu düşünüyorum ben, bir sürü örneğini gördüm, sizler de görüyorsunuzdur muhtemelen.

Psikolog, pedagog ya da benzeri bir uzmanlığım yok ama ben de çocuk büyütmeye çalışıyorum ve biraz dikkat etmeye çalışıyorum. Gözlemliyorum, anlamaya çalışıyorum.

Çocuğunuz, az önce tarif ettiğim ve hemen her gün bir yerlerde rastlayıp anasına babasına sövdüğümüz o insanlardan olsun istemiyorsanız, ona hakettiği ya da gerektiği kadar zaman ayırdığınızdan emin olmak için durun ve düşünün.

Televizyonda seyrettiğiniz maçtan, sulu zırtlak aşk dizisinden, zırva yarışma programlarından, telefonunuzdaki sosyal medya uygulamasından biraz uzaklaşın ve çocuğunuzun yanına gidip ona sorun; "N'aber"

Bir yerden başlamak lazım, değil mi?

Image by senivpetro on Freepik

Image by wayhomestudio on Freepik