İş güvenliği konusunda yaşanan sorumsuzluk yüzünden geçen hafta içerisinde yaşananlar malum. Canlar gitti, ocaklar yıkıldı, yürekler yandı... Mekanları cennet olsun... Geri de kalanlar ne olacak? Herkes birlik oldu bir şekilde ellerinden tutmaya çalışıyor, iyi kötü destek olmak için çabalıyor, buruk bir mutluluk bu. En azından felaket anlarında kenetlenebiliyoruz...
Yazıldı, çizildi, istatistikler, rakamlar havalarda uçuştu. Sesini çıkarmaya kalkana tokat atıldı, tekmelendi, çok da şaşırmadık, bekliyorduk bu tadda tepkiler, alıştık çünkü...
Türkiye Ekonomi Politikaları Araştırma Vakfı (TEPAV) tarafından hazırlanan bir raporu
paylaşmak istiyorum
(1). Dünya üzerinde Taş Kömürü ve Linyit üretimi yapılan ülkelerdeki ölüm oranlarına bakıldığında Türkiye ile uçurum olduğunu görebilirsiniz. Bu durum da ülkelerin yasalarla aldığı ve sıkı sıkıya kontrol ettiği önlemler olduğu ortada... Biz de ise bu konuda çok sağlıklı ve üzerinde çalışılmış yasalar olmamakla birlikte olanlar da çoğunca uygulanmamış, gerekli eğitimler yeterince verilmemiş, süreler kısa tutulmuş... Özelleştirmeden kaynaklanan kâr hedefi yüksek zorlamalar yüzünden uzun mesai saatleri, kalitesiz çalışma şartları ve benzeri bir sürü ayrıntı birçok ortamda zaten tartışıldı.
İnsan hayatı bu kadar ucuz değil diye bir sürü farklı olayda defalarca söylendi, üzerine methiyeler düzüldü ama kimse umursamadı. Olaylar yaşandı, ölümler oldu, üç beş gün sonra unutuldu. Herkes bağırdı, "unutmayacağız, unutturmayacağız" dendi, Türk halkının zayıf hafızasına kurban gitti bütün bu kötü hatıralar... Biz yine "çok yaşa büyük usta" diye bağırmaya devam ettik... Tekmelese de, tokatlasa da, satsa da, savsa da, benzin 10 lira da olsa, vardır bir bildiği dedik...
Tüm ailelere başsağlığı diliyorum, sabırlar diliyorum... Keşke elimizden daha fazlası da gelse...
-------
(1) Makalenin orijinal linki :
http://www.tepav.org.tr/upload/files/1279030826-2.Madenlerde_Yasanan_Is_Kazalari_ve_Sonuclari_Uzerine_Bir_Degerlendirme.pdf
