Bundan tam bir sene önceydi; 15 Mart 2008... "Buraya kadar. Ben gidiyorum, hoşçakal..." dedi ve gitti... Sonraları defalarca hem kendimi anlatmaya, hem de onu anlamaya çalıştım. Sebebini ikimizde biliyorduk ama hiç söyleyemedik. Şimdi de söylemeyeceğim; bizde kalsın...
Masal tadındaydı yaşananlar, o kadar güzeldi ki, on yılın nasıl geçip gittiğine şaşabildik sadece... Gençliğimizi birlikte yaşadık, hayatı birlikte öğrendik, yanyana büyüdük... Bir tek biz anlarız birbirimizi sanıyorduk ama meğer yanlış anlıyormuşuz... Koca ağ örülürken birkaç ilmik kaçmış arada...
Keşkelerim vardı içimde, kocamanlardı... Bir gün biri öldürdü onları birer birer... Şimdi artık hepsi "iyiki" oldular...
Umarım hayat boyu mutlu olur, hakettiği herşey onun olur... Tanıdığım, bildiğim en düzgün, en onurlu, en temiz kadındı, hayatıma giren diğerlerinin yanında...
Kimse kırılmasın ama... Hepiniz değerliydiniz benim için; olmadıysa da sebebini biraz da kendinizde arayın...
Velhasıl, hoşçakal serçe...
Ek : İşte o zaman yazdığım bir yazı...
Goodbye
Sabah sabah önce içim burkuldu...Ama keşkelerin iyikilere dömüşse şayet söyleyecek pek fazla da bişey yok...
YanıtlaSilMaalesef öyle oldu... Sebepleri hakkında bir sürü komplo teorim var ama bu saatten sonra da bir anlamı yok. "Döndüm ben, geri geldim..." dese n'olur ?... Onu da biliyorum; beni bulamaz... Ben "orada" değilim artık... Nerede olduğumu da bilmiyorum ama orası olmadığı kesin...
YanıtlaSil:((
YanıtlaSil