Bugün hayat kavgasını, zorbalığı, zaferi ve yenilgiyi gördüm. En sonunda da korku düştü gözlerimden yere. İstiklal' deydim. Konuşulanları duydum, yukarı baktım. Gökyüzünde kuşlar vardı. Martılar bir güvercini kovaladılar, yakaladılar, daha havadayken parçaladılar. Korktum ya da üzüldüm herneyse, kafamı indirip yürümeye devam ettim.
Tam üç adım sonra önüme düştü güvercinin bedeni; paramparçaydı. Öylece kaldım. Sesim çıkmadı bağırmak istesemde, çünkü çok korktum. Kafamı kaldırıp baktım tekrar yukarı. Martılar birkaç zafer çığlığı atıp dağıldılar. Tekrar baktım güvercine ve devam ettim yürümeye. Biraz sonra çocuklar geçti yanımdan koşarak, güvercinin cesediyle oynuyorlardı.
Korku düştü gözlerimden yere... İSTİKLALDEYDİM
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder
Her fikir önemlidir...